Categorie: Tuin

De grote tulpen hebben weinig natuurlijks. Ze staan te knallen met hun felle kleuren en wat stijve stengel en statige kelk. Toch ben ik blij dat ik ook afgelopen najaar gewoon wat bollen in de grond gestopt heb. Erg vrolijk, zeker met de uitbundige zonneschijn afgelopen (en komende) weken.

Veel van de vaste planten in de tuin beginnen nu op te komen, en zijn nog grotendeels groen. De tulpen steken daar mooi bij af. Als de tulpen uitgebloeid zijn en het blad begint te verwelken, dan nemen de vaste planten het over. Eigenlijk moet ik nu al bedenken waar volgend jaar eventueel een extra tulp kan staan. En er een stokje neerzetten of een foto maken.

Afgelopen najaar ben ik af en toe op een ‘lege’ plek in de najaarstuin graan graven om de bollen te planten…. om er achter te komen dat ik daar al in een eerder jaar bollen in had gezet. Doorkliefd!

Op eerste Paasdag, vroeg in de ochtend met de camera naar buiten. Nog wat gedempt licht, zon nog niet ver boven de huizen aan de overkant uit. Mooi.

Klik op de foto’s voor grotere exemplaren

Overal tinten geel, van narcissen in soorten en maten. Toen we ruim 25 jaar geleden hier kwamen wonen hadden we ‘gewone’ narcissen in de tuin. Groot , geel, de trompet iets donkerder dan de bloembladeren. Vooral in de zijborder langs de oprit. Ze staan er nog steeds. Dit is het archetype van zoals ik me een narcis voorstel.

Ik had nooit zo gelet op de verschillen, in grootte, in vorm, in kleur. Toen ik een tijdje geleden langs de kant van de weg wat oude bollen zag liggen (linkje), nam ik die mee en zette ze tegen het huis aan. En nu bloeien ze, bijna allemaal een verschillende soort. Ook in de bollenlasagna blijken verschillende soorten te zitten. Dus ineens een hele variatie in de tuin.

Er zijn mensen die helemaal gespecialiseerd zijn in het herkennen en kweken van narcissen. Er zijn speciale clubs, The daffodil society in Engeland of de narcissenpagina op de website van Nijssentuin. Mooi plaatjes kijken. Hier staan ook namen bij. Voor een regenachtige middag.

Vandaag een heroische strijd geleverd met een enorme pol hangende zegge. Hij staat al een paar jaar in de voortuin, en is inmiddels vrij kolossaal.
Uiteindelijk ruim twee uur bezig geweest om de pol eronder te krijgen. Eerst met spa en spitvork (voorzichtig wrikken, altijd risico dat de steel van zo’n gereedschap breekt. Toen met heggeschaar de pol eerst wat gekortwiekt, zodat ik beter zicht had. En een emmer vol met het afgeknipte blad afgevoerd. Na ruim een uur kwam de pol los uit de grond. 30 cm diep gat. Met schep en krabber zoveel mogelijk aarde uit de pol geklopt, ook om hem op te kunnen tittel. Tussen de wortels zaten allerlei krokusbolletjes, die ik er voorzichtig tussen uit peuterde.
Het gat aangevuld met een grote emmer tuingrond en een emmer compost. Volgende keer verder. Even bedenken wat er neer te zetten.
Ik twijfel tussen blauwe knoop, heb ik een paar pollen van in een emmer staan, of een zakje akkerbloemen zaaien. Ik heb zelden een kaal stuk in de tuin , dus wilde bloemen zaaien komt er meestal niet van.

Dit is zo’n voorbeeld van een tuinklus die ik ‘even’ dacht te doen. Duurde een stuk langer dan gepland. Maar ondertussen ook een aantal pollen boszegge verwijderd, ook van die enorme uitzaaiers, en een paar zurings.
Pfff. Warm vandaag, dus voor het eerst hoedje erbij en in T shirt staan scheppen.

Dit is een stukje uit onze voortuin. Hier kijken we op uit als we -in de winter- samen koffie of thee drinken. Het lijkt nu een kaal stukje, vorige week stond er nog een steeds groter wordende denneboom en en buxushaagje.

Boompje gerooid, haagje weggehaald. Flink wat emmers compost erdoor. Wat staat er nu in? Drie kleine roosjes, vijf laagblijvende astertjes. vijf sedumplanten, drie maal plataarsgras, en -voor volgend voorjaar- een paar polletjes met sneeuwklokjes. Later in de zomer zal ik , als ik er aan denk, een foto maken als de planten wat groter zijn geworden.

Dit weekend met pyjamabroek onder de tuinbroek lekker bezig in de tuin. De zon scheen volop, de wind was schraal. Ik was zo bezig dat het warm genoeg was, ook al was er ’s morgens vroeg nog wat ijs op de emmer met water naast de schuur.

Beetje hier, beetje daar aan de gang. Sommige stukjes zijn nu al klaar voor de groei spurt. Gelukkig nog genoeg te doen. Komende periode, met het werken vanuit huis, is er geen reistijd meer nodig. Dus niet alleen in het weekend de tuin in, maar er is elke dag een beetje tijd vrijgekomen die ik daar ook voor kan gebruiken.