Alles in en om onze tuin
… paartijd.
Het is nu nog stil in de vijver. We zijn afgelopen weekend al een paar keer gaan kijken. Nee geen beweging nog. Ook nog wel koud met s och’tends laagje ijs op de vijver. Maar het zal niet lang duren of het kikkerfeest begint weer.
Heb je een vijver, of wandel je langs een vijver in het park? Doe dan mee met de telling: tussen 12 maart en 3 april is de kikkerdriltelling 2022. Je hoeft alleen de blobs te tellen, niet de afzonderlijke eitjes. Dat kunnen er wel 1500 per blob zijn.
Bijna aan het eind van onze 3,5 uur wandeling liepen we langs de tuin van Willie. Zij stond op het punt om te vertrekken, met tuinvriendin Maud, naar een sneeuwklokjesbezoek. Bij Rijksstraatweg 83, zei ze, om twee uur. Wij hadden nog een kwartiertje te wandelen. Eigenlijk was ik wel wat moe, maar sneeuwklokjes…
Dus flesje water gevuld, mueslibar mee, en gewoon meteen weer naar buiten, naar het genoemde adres. 7 minuten voor 2 was ik er.
Maar geen Willie of Maud, of Heiltje, of groepje fietsen bij elkaar. Wel groot huis, met grind oprit. Ik ben er nog een eindje op gelopen, om langs het huis heen te kijken, misschien stonden ze daar? Nee niets. Onverrichter zaken weer naar huis. Halverwege nog even omgekeerd om te kijken of het wellicht nummer 73 was… Nee ook niets.
Fiets weer in de schuur geparkeerd en sneeuwklokjesrondje in eigen tuin gemaakt. Deze op de foto steken het grindpad aan de voorkant van het huis over. Wel met een beetje ‘droopy’ bloemblaadjes. Beetje aan eind van de bloei.
Of ….. zou het iets bijzonders zijn, waar een galanthofiel hellemaal van in vervoering raakt?
Laatst was over buurman Peter aan het (laten) snoeien: resultaat gekortwiekte boom.
Vorig weekend zagen we zijn buurman, onze overbuurman, een steiger opbouwen rond een grote berk. En we zagen een melding van een kapvergunning in de lokale krant. Gister, zaterdag, zagen we diverse mannen aan het werk op de steiger. Thomas altijd uit een ooghoek te herkennen door zijn knal oranje jasje.
Met heel bescheiden klinkende motorzagen gingen ze aan het werk. De steiger werd nog een keer verplaatst, en de boom werd steeds kaler. Al het zijspul eraf en toen de laatste takken uit de top. Net niet helemaal arbo-technisch correct, wel met overleg. Omdat er- vanuit ons huis gezien- nog bomen achter de verwijderde boom staat valt het minder op dat ie weg is, dan de boom van Thomas z’n buurman, onze overbuurman, Peter, waarvan de boom zeer zwaar gesnoeid is en ’tegen de lucht afsteekt’.
Wat betreft buurmannen is het nog niet klaar. Toen ik even ging kijken in de overbuurtuin, de tuin van Thomas, was daar niet alleen onze overbuurman Thomas, met een aantal zagende vrienden, maar ook zijn (andere) buurman Dirk Jan. Dirk Jan, de overbuurman van onze buren, dus eigenlijk onze schuin-tegen-overbuurman, had actief meegezaagd, ook de hogere delen van de boom. Hij stond er glunderend bij want zijn huis ligt ten oosten van het huis van Thomas, en de boom stond tussen de beide huizen in, vrij dicht bij de erfgrens. Goed voor mijn zonnepaneeltjes, lacht Dirk Jan. En meedoen is handig om goed in de gaten te houden of alle boomonderdelen, wel de goede kant op vallen, vulde hij aan. Verder achter in de tuin waren ook alle dode coniferen omgezaagd. Obveral bergen takken en blokken hout.
We hebben wel een tuinontwerp, zei Thomas.
Maar voordat aan de opbouw van de tuin kan worden begonnen hebben de 5-6 mannen in de tuin nog een boel hout in mootjes te hakken, op te stapelen, te versnipperen of af te voeren.
Hard werken maakt dorstig. Later op de middag hoorden we vanuit de achtertuin van Thomas vrolijke kreten opstijgen. Kratjes bier deden goede diensten.
Toen ik de straat weer terug overstak naar eigen huis, zag ik onze eigen buurman, dus de overbuurman van Dirk Jan die weer een van de buurmannen van Thomas -onze overbuurman- is, zijn dak op klimmen. Schoonzoon erbij om aanwijzingen te geven. De loodflapjes rond de schoorsteen nog een keer rechtleggen, wellicht beetje stormschade nog. We moeten buurman nog even vertellen dat er weer kauwtjes de schoorsteen in gaan (het kapje was van de schoorsteenpot afgewaaid. 1 schoorsteen met vier kapjes, twee van onze buurman en twee van zijn buurman aan de andere kant.
Nog een beetje te volgen met al die buurmannen?
Zondagochtend stralend blauw en fris.
Wat een mooi tijdstip om te gaan wandelen in de omgeving!
Dat hadden meer mensen bedacht.
Op sommige stukken (vlak bij parkeerplaats bij
het paviljoen in de Appelbergen) was het zelfs redelijk druk.
Vrouwen die hun man uitlieten,
ouders die hun kinderen uitlieten,
families die hun honden uitlieten.
Andere stukjes hadden we de omgeving voor ons zelf.
Rugzakje met proviand.
Zonnebril op en wandelen maar.
We ontdekten WEER nieuwe weggetjes.
Wandelden langs een wijngaard.
Zagen een luchtacrobaat door de bomen stuiteren.
Dronken een glaasje chocomel-to-go.
Lunchten aan een groot moerasgebied,
water had nog laagje ijs.
20.000 stappen.
In de zijtuin komen steeds meer krokussen uit, paars en wit. Van de drie grote pollen miscanthus sinensis die daar staan had ik er al eerder twee gekortwiekt. Met het prachtige weer dit weekend, zon en geen wind (dat is al een tijdje geleden), ideaal om nu de laatste pot af te knippen. Dan komen de krokussen beter uit. In de voortuin hebben we een pol van de m. sinensis Malepartus, een hele forse varieteit. Daar groeien allemaal bosanemoontjes rond de pol, die helemaal onder het afgevallen grasloof verdwenen zijn. Dus die grote pol ook gekortwiekt. En toen zaten de kliko’s vol. In de achjtertuin staat nog een hele dikke pol gras. Da’s voor een andere keer.
Ik ging daar even naar kijken, zaterdag middag tegen een uur of drie, toen ik ergens laag gezoem hoorde. Waar zit ze, de hommelkoningin?
En aan de westkant van de pol, kon niet missen, zat de koningin op te warmen. Waarschijnlijk binnen in de graspol overwinterd. Ik maakte een foto en keek nog eens goed. Er zaten nog veel meer beestjes op de pol! Bijna recht onder de hommel zie je, onder de rode draad, een wespenmoer, ook een koningin. Iets naar links, net boven de draad: een 7-stippelig lieveheersbeestje. En als je nog beter kijkt, net boven (op?) het lieveheersbeestje een spin. Hoe dat is afgelopen weet ik niet. Ik zag de spin pas (zo dichtbij) toen ik de foto goed uitvergrootte op mijn beeldscherm.
Ook zondagmiddag, met de stralende zon, kwamen veel insecten weer te voorschijn. Nog niet alles opruimen dus in de tuin. Wel beetje bij beetje, niet alles in een keer.
…. en begin van de lente.
De knoppen zitten in de primula’s. Nog heel even en de zachtgele bloempjes staan weer te stralen.
Nog steeds staat het water erg hoog. Het Noord Willems kanaal is een stuk breder dan normaal en het water onder de brug door stroomt een stuk sneller. Zelfs met een paar kolkjes. De wadi in het park is vol, de weilanden zijn soms ondiepe meertjes.
De sloot zo vol water dat de plantjes vlak langs de oever nu niet aan het water, maar in het water staan. Zoals deze sneeuwklokjes: bij de Gieselgeer (mooie naam voor een weggetje!)) de Onner Es op. Daar bij een paar boerderijtjes staan deze sneeuwklokjes.
Voor de snoei is ook het wintersilhouet van de hortensia’s prachtig. Deze serie foto’s is van 14 februari in de hortensiatuin van de Hortus Haren. Sommige soorten verliezen in de winter ook het blad van de bloemhoofden, andere houden de bolle schermen nog lang vast. Als straks de struiken gesnoeid zijn, als de vorstkans kleiner is, dan ziet de hortensiatuin er even heel kaal uit.
Maar dan gaat de nieuwe cyclus van start, eerst veel blad en dan tegen de zomer en nazomer de bloemen volop in kleur.
Hier een beeld van de hortensiatuin in de zomer.
Trachistemon orientalis is een van de vroeg bloeiende planten bij ons in de tuin. Nu vooral bloem, later steeds meer blad. Niet zomaar een blaadje. De grootste bladeren worden meer dan een halve meter ! De beste standplaats is in de schaduw of halfschaduw. Doet het ook goed op droge schaduw plekken, waar andere planten het moeilijk hebben. Is dan mooi in grote groepen onder de bomen of heesters. Kan veel soorten bodem aan, van zuur tot kalkrijk, van vochtig tot droog.
De plant komt van oorsprong voor in Bulgarije, Turkije en de Kaukasus. De bloemetjes zijn eetbaar. Met grote wortelstokken breidt de plant zich uit. Waar ik ze niet wil hebben trek ik na de bloei gewoon de bladeren eraf. Voor de rest van het jaar komen er dan geen nieuwe bladeren. Niet voor piepkleine tuintjes.