Voor de snoei is ook het wintersilhouet van de hortensia’s prachtig. Deze serie foto’s is van 14 februari in de hortensiatuin van de Hortus Haren. Sommige soorten verliezen in de winter ook het blad van de bloemhoofden, andere houden de bolle schermen nog lang vast. Als straks de struiken gesnoeid zijn, als de vorstkans kleiner is, dan ziet de hortensiatuin er even heel kaal uit.
Maar dan gaat de nieuwe cyclus van start, eerst veel blad en dan tegen de zomer en nazomer de bloemen volop in kleur.
Trachistemon orientalis is een van de vroeg bloeiende planten bij ons in de tuin. Nu vooral bloem, later steeds meer blad. Niet zomaar een blaadje. De grootste bladeren worden meer dan een halve meter ! De beste standplaats is in de schaduw of halfschaduw. Doet het ook goed op droge schaduw plekken, waar andere planten het moeilijk hebben. Is dan mooi in grote groepen onder de bomen of heesters. Kan veel soorten bodem aan, van zuur tot kalkrijk, van vochtig tot droog.
De plant komt van oorsprong voor in Bulgarije, Turkije en de Kaukasus. De bloemetjes zijn eetbaar. Met grote wortelstokken breidt de plant zich uit. Waar ik ze niet wil hebben trek ik na de bloei gewoon de bladeren eraf. Voor de rest van het jaar komen er dan geen nieuwe bladeren. Niet voor piepkleine tuintjes.
Drie stormen op een rijtje. De eerste van woensdag- op donderdagnacht hebben we vooral gehoord: geloei door de struiken en bomen in de achtertuin. Van die van donderdag heb ik in de ochtend ‘last’ gehad: het fietsen naar EnTranCe, op de Campus Groningen was hard werken. Normaal drie kwartier, nu ruim een uur, en het stuur stevig vasthouden. De tweede, Eunice, van vrijdag op zaterdag, werd aangekondigd als de zwaarste storm van de laatste decennia. Uit voorzorg haalden we de tuinstoelen binnen. Alle losse plantjes in potten zette ik in beide schuren (tussen de 100 en 150…), in grote emmers ‘opgestapeld en in de kruiwagen. Windstoten waren spectaculair, we hoorden een kliko omgaan, bleek die van de buren te zijn.
Zaterdagochtend een rondje door de tuin. Niets aan de hand, een paar dode takken uit de wilg, en een heleboel afgebroken twijgjes her en der. Bij de buren was kapje van een schoorsteenpot afgewaaid en lag een dakpan scheef.
Op andere plekken in het dorp meer schade. Veel bomen om. Vannacht komt storm drie over.
Klik op een foto voor een diashow
Laatste foto: op de achtergrond zie je nog een diagonal boom, die is in zijn buurmanboom blijven hangen.
Favoriete mussenplekjes: in de beukenhaag, vlak bij de voedersilo en….
… in de grote rozenstruik. Ook ’s zomers, maar dan zien we ze niet zo goed. Nu wel. En horen, dat lukt altijd. Ook lekker om te zonnen. En te schuilen voor rovers als de sperwer. Op foto 4 zie je rechtsonderaan de kluwen van takjes, waar vorig jaar een eksterpaar probeerde een nest te bouwen. Uiteindelijk niets geworden, de roos groeide te hard, de ingang groeide dicht.
In de wintermaanden brengen we heel wat uurtjes door in de twee luie stoelen in de zuid-erker van ons huis. Met zicht op een stukje van onze voortuin en op de twee huizen recht tegenover ons aan de andere kant van de straat.
’s Morgens met een kopje cappuccino, rond lunchtijd met een bordje op schoot en vaak ook nog tegen drieen voor een kopje thee.
De afgelopen jaren was er van alles te zien bij overbuurman Thomas, die het huis begin 2020 heeft gekocht en waar heeeeel veeel onderhoud aan te plegen was. Dakdekkers die over het dak liepen, isolatiebedrijven, allerlei pakjes bezorgers, tuin onderhouds bedrijven…
Herfstkleuren overbuurmanboom
De andere buurman Peter zien we in het najaar met de kruiwagen lopen vol blad, naar de bult aan het eind van de straat. Of op het fietsje even een boodschap doen. Peter heeft een mooie rustige voortuin, donker groen bedekte bodem vol klimop met een prachtige boom in het midden. Die loopt heel zacht lichtgeelgroen uit in het voorjaar. Een mooie plek voor de vogels om even rond te kijken voor ze de straat over vliegen. De eksters komen er er vaak kleine twijgjes afbreken voor hun nesten. Voor ons is het alsof we naar een live documentaire kijken vanuit de erker. heeft in de herfst een uitbundige warmgele kroon.
En toen kwamen de snoeiers. Met groot materieel deze week.
Mailtje vanuit Portugal, waar Doeke de imker overwintert. Daar hoorde hij over alle berichten van storm Eunice.
Dag Tineke, Mocht je van plan zijn een rondje te lopen, zou je dan misschien even naar de bijenstal kunnen kijken bij de Rijksstraatweg om te zien of de deksels van de kasten er nog op zitten? Alvast bedankt. Doeke
Even op de fiets gesprongen en naar de bijenstal gereden. Drie kasten, onder een afdakje, met opening van bijenstal pal op het westen. De bijenkasten zijn van een soort stevig schuim gemaakt. De bakken waar de raten inzitten zijn zwaar, van bijen en honing. De losse deksels zijn veel lichter, als daar een verkeerde windvlaag in komt kunnen ze wel eens los komen.
Gelukkig zag alles er prima uit. Op een plek was het hek rond de kleine boomgaard voor de bijenkasten verzakt. Of dat door de wind gekomen is, is niet te zeggen. Klusje voor het voorjaar. Geen bij te zien trouwens, te koud en winderig.
Op de plek waar we vorige zomer een aangeknaagd buxushaagje hebben verwijderd staat nu de oude picknicktafel. Om wat planten in potten op te zetten en als rustieke blikvanger die langzaam mag vervallen. Mossen en korstmossen hebben de tafel al lang gevonden. Prachtig om van dichtbij te bekijken.
Oorspronkelijk is de pimpelmees, net als de koolmees, een bosvogel. Nu is ze in bijna alle tuinen te zien. Iets fijner gebouwd dan de koolmees, iets lichter gekleurd ook. In de winter tot heel dicht bij huis (in dit geval ook huisje Moldau), bungelend aan takjes, op pindacakes, onder vetbollen, of parmantig in de uitgebloeide teunisbloemstengels. Vlug en rank. We hebben momenteel een groepje van drie pimpelmezen die steeds samen op vliegen. Of het 1 familie is of twee mannetjes die nog niet hebben bepaald wie het vrouwtje krijgt, dat is onduidelijk.
Een erg fotogeniek vogeltje, niet te beroerd om uitgebreid te poseren voor een serie foto’s.
En het gefluit en gezang is ook weer begonnen. Een voorbeeld vind je op de website van de vogelbescherming.
Zo oranje zag de wilg achter in onze tuin er vanochtend uit. Eddy maakte de foto. De zon kwam net op en zette de takkenkruin in de oranje gloed. Buurman Jan vertelde gister dat hond Buddy alsmaar naar de achtertuin, richting de wilg had staan kijken,. Toen Jan zelf ook ging kijken wat er dan te zien was, buitelden er twee eekhoorntjes door de boomkruinen. In deze tijd van het jaar zien we niet zo vaak een eekhoorn, omdat we de serre in de periode eind oktober- eind maart niet gebruiken om te zitten. te koud, noordkant van huis, zon komt er niet overheen. Dus ook niet standaard zicht op de bomenrij achterin de tuin. De andere maanden van het jaar is dat anders. Dan zitten we op de eerste rang: zicht vanuit de tuinstoelen standaard gericht op de bomenrij. Tegen die tijd is de wilg ook alweer begroeid. Of op zijn minst geel van de katjes.
Wilt u een roos, mevrouw? We gingen zaterdag een stukje wandelen. In de winkelstraat kwamen we twee wandelende rode harten tegen, die rode rozen uitdeelden. Jade en Elke heetten ze. Het was aan het begin van de wandeling, dus Roos heeft een stukje van het dorp gezien. En werd even geparkeerd bij haar verre familie, de narcissen. Deze staan op het pleintje bij station Haren, altijd veel vroeger in bloei dan de narcissen bij ons in de tuin. Roos staat nu binnen op de vensterbank, mooi te wezen.
