Maand: mei 2021

Na twee dagen lekker zon ben ik de vele regen van afgelopen weken al weer bijna vergeten. Het betekende wel dat we het gras al een tijdje niet gemaaid hadden en de bloeiwijze van het gras schoot hoog op. De grasmaaier had er geen problemen mee en maaide deze mooi om. Behalve in de paar eilandjes in het gras die Eddy mooi uitspaarde. Hier staan de paarsblauwe bloementoortsjes van het kruipend zenegroen te bloeien. Dat vinden de hommels en bijen pas lekker. Na de bloei wellicht nog een extra eilandje voor het oranje havikskruid. Dat zag ik ook al opkomen. Later in het seizoen wordt het hele grasveld dan weer gemaaid.

Nu is toptijd voor euphorbia’s in de tuin. Met hun sprankelende geelgroene bloeiwijze. Vooral als de zon erop schijnt bijna lichtgevend. Als je deze blog al langer leest, heb je vast al eens foto’s gezien van de kraag van euphorbia cyparissias, cipreswolfsmelk, langs ons huis. Erg mooi nu. In deze tijd van het jaar hangt er ook een zware honinggeur omheen. Ik vind dat heerlijk, Eddy vindt ze stinken . Dit is een inheemse soort, die onstuitbare woekerneigingen heeft, dus niet handig in de border. Maar zo langs het huis…. prima te doen. Eddy zit er als een havik bovenop als de wolfsmelk verder het grindpad opgaat. Laat je hem gaan, dan is de band volgend jaar twee maal zo breed, en over 5 jaar is de hele oprit vol. Dus: mooi, maar goed in de gaten houden.

Deze kleur geel-groen kom je veel tegen bij wolfsmelken, maar een paar euphorbia’s doen eens wat anders. Zoals deze euphorbia griffithii ‘Fireglow’ in de achtertuin.

Deze bosgeranium, geranium sylvaticus, kregen we via een plantjesruil. Prachtige paarsblauwe kleur. De eerste paar jaar. De plant zaait wat uit, maar niet vervelend. Zo krijg je meteen wat extra plantjes. Da’s handig want deze geranium is (bij ons) niet zo langlevend. In het derde jaar was er een wit exemplaar bij. En de rest dat paarsblauwe. En nu jaren later lijken er steeds meer witte bij te komen. Zou die kleur sterker zijn, of is het gewoon toeval. Grappig dat de in de grindborder naast de deur nu bijna alleen witte staan.

De meidoorn staan hier volop in bloei. . Achter in de tuin hebben we een fors exemplaar, overladen met bloesem. In de zijtuin een wat kleiner exemplaar, ook in bloei. En dan een lange heg tussen ons en buurman Jan. Iets minder uitbundig bloeiend omdat de heg jaarlijks gesnoeid wordt. Maar hier zijn de bloesems wel makkelijk van dichtbij te zien. Alsof ze met een heel fijn penseeltje geschilderd zijn, en van zachtroze stipjes voorzien.

Nu het zo vochtig is en zo veel bomen bloeien komen de geuren ook goed tot hun recht. Als we tijdens ons ommetje wat ruiken, kijken we, afhankelijk van de windrichting, even in het rond om te kijken welke boom dat is. Vaak meidoorn, maar ook allerlei prunussen.

• 

• 

• 

• 

• 

In het voorjaar zijn de kleuren groen vers en intens, met veel variaties. Met het wisselvallige weer en de vele regen de afgelopen dagen zijn de kleuren fris. In de zonnige perioden, met veel contrast in licht en schaduw is dit niet zo makkelijk op de foto te krijgen. Je hoeft nu maar even te wachten en er schuift een wolkenpakket voor de zon. Dat is een goedtijdstip om foto’s te maken. Deze zijn gewoon met de telefoon gemaakt.

Overal in de tuin staan de boshyacinten te bloeien, die ik zo mooi vind afsteken tegen de groene kleuren. Op de meeste plekken is dat de Spaanse boshyacint (laatste foto) die wat forsere bloemen en breder blad heeft. De bluebell, die je in Engeland zo veel ziet, is wat subtieler, met smaller blad . Zelfde kleur paarsblauw. Die zie je op de derde foto. Deze bluebell hebben we meegenomen -als erfenis- uit de tuin van mijn ouders. Langzaam worden dat er ook meer.

Contrast in kleuren laat alle kleuren intenser lijken. In de voortuin hebben we de boshyacinten tegen de groene achtergrond van een taxus haag en daarvoor 1 geelbloeiende ijslandse papaver. Zingggg!

Een rustgevend beeld zie je als je je beperkt tot groene kleuren. In het stukje tuin net links van het terras, richting buurman Jan, ligt een kleine vijver , een tapijt van kleine maagdenpalm, en enkele hortensia’s die nu nog helemaal groen zijn. Wat varens en een bos bamboe. Allemaal groen. Dit stukje tuin ligt in de schaduw van enkele grote coniferen en de garage van de buurman. ER komt vrijwel geen direct zonlicht.

Een heel lichtgroen-geelgroen grasje weeft zich tussen de planten tussen. De ijle gloeiaartjes, in dezelfde kleur binnen te groeien. Een fijne plant voor een donkere plek in de tuin. Die licht helemaal op van de lichte kleur.

Ik nam het grasje een keer mee van een plantenruil, mara kan de naam niet terugvinden. Dus als iemand de plant herkent van de eerste twee foto’s, laat een bericht achter in het reactieveld.

Als we vroeger thuis vroegen wat we die avond aten zei Ma regelmatig : ‘Dwars-door-de-keuken‘ . Een maaltijd samengesteld uit etenswaren die op dat moment toevallig in huis waren. In die geest is deze blog ‘Dwars-door-de-tuin’, samengesteld uit foto’s van wat toevallig op dit moment in de tuin te zien is. Eet smakelijk.

Soms ontsnappen planten uit een plantenbak waar je ze gezet hebt. Of ze worden door wind of beestjes op een andere plaats neergezet. Of ze wandelen zelf met lange uitlopers langzaam naar een ander plekje. Het resultaat kan verrassend mooie combinaties opleveren.
Door de natuur bedacht.

Dit plaatje trof me bij een rondje door de tuin deze week. Kanlblauwpaars van de bloeiende ajuga reptans (zenegroen), een kleur rood die je niet zo vaak ziet in tuinen van een sieraardbei, en de zachtbejaarde witgroenen rozentjes van de prikneuzen.

Met een breder blikveld zie je dit: de witgloeiende hoornbloem is uit de bloembak aan voor- en zijkant van ons huis gestapt en claimt een stukje grindpad. De prikneuzen beginnen te bloeien, als eerste de twee die lekker warm tegen het muurtje staan. En links voor het muurtje begint het trilgras te bloeien. Ooit 1 plantje in de bloembak, nu een hele wiegende strook aan de westkant van ons huis.