Alles in en om onze tuin
Kijk daarom zijn de beplantings voorbeelden van Piet Oudolf zo mooi!
In hartje winter vormen de afgestorven plantenresten een verstild stilleven.
Deze keer zonder sneeuw.
Mooie voorbeelden, en achtergronden van zijn manier van werken in het boek Piet Oudolf aan het werk.
Verschillende (vaste) planten die wintergroen blijven, krimpen in de winter. Ze gaan in rust en een deel van de bladeren, vaak aan de buitenkant, sterft af. Een voorbeeld in de geranium maccrorhyzum. In de zomer een wolk van groen en geurig blad. In de winter kleine toefjes bladeren aan de groeipunt, met lange bruine kronkelende stengels. De plant maakt steeds aan de groeipunt nieuwe bladeren, en de oudere bladeren sterven langzaam af. De bruine stengels zijn soms wel een meter lang, en zijn in de zomer bijna niet te zien door het vele blad.
Een ander voorbeeld is de huislook. Hier in een paar bloempotjes op een muurtje in onze tuin. DE buiten randen zijn ingevroren, ingedroogd, afgestorven. En in het midden nog een klein rozetje van groene bladeren. Later in het jaar, in de zomer, is een van de ‘zen’-klusjes: de ingedroogde blaadjes er voorzichtig afpeuteren, zonder het rozetje uit de grond te trekken.
Elke ochtend gaat Eddy op ronde: nootjes voor de eekhoorns, zaadjes voor de vogels. Af en toe, vooral als het vriest en de vijver dicht zit, geven we de vogels ook wat appels (nog een voorraadje in de schuur van de oogst van afgelopen jaar). De laatste week doe ik mij ontbijt staande in de keuken, door het raam de achtertuin in kijkend. En zoals vrijwel elke dag, zag ik vanmorgen weer de eekhoorns door de boomtoppen buitelen en springen. Kijkertje erbij om ook de vogels wat beter te bekijken: specht, boomkruiper, spreeuwen (alvast in de wild in de buurt van de nestholen), allerlei mezen, en vinken.
Ook de reiger kwam overvliegen, als altijd met vorst. Maar de vijver is nog niet ijsvrij. En als ie dat wel is, dan wuiven we toch graag de reiger weer even de tuin uit…. om later in het jaar weer de kikkers te kunnen aanschouwen. Eddy zag trouwens gister de eerste kikker onder het ijs bewegen.
Vandaag wandelde ik door de achtertuin om te kijken wat er al boven de grond komt. Het beginnetje van sneeuwklokjes, en de ronde halsjes van bosanemonen komen ook al boven de grond. Tegen een vriendin zei ik later op de dag: ik wil de plantjes wel de grond uit kijken.
Waarop zij antwoorde: Neee! Nog niet. Het is pas januari. Laat die plantjes nog lekker even onder de grond blijven. Zij wilde ze de grond weer in kijken.
Gelukkig gaan wij er niet over: de natuur doet waar zij zin in heeft.
Links: de neuzen van de sneeuwklokjes onder de beukenhaag. En, wacht eens even… zie ik daar uiterst rechtsonder al een klein slakje zitten… Misschien maar even wat blaadjes direct rond de sneeuwklokjes weghalen.
Rechts: de halsjes van de witte bosanemoon. Als ze boven de grond komen, dan ontvouwen zich de eerste blaadjes.
De laatste tuinklus die ik in 2023 had gepland, het snoeien van de druif, is er bij ingeschoten. Het was steeds zo nat. Nu is het de eerste tuinklus van 2024 geworden. Op 2 januari met een paar droge uurtjes naar buiten. En de druif, over de pergola heen, teruggesnoeid. Daar groeit ook een Japanse wijnbes waarvan ik de bloeitakken van vorig jaar heb verwijderd. En de kamperfoelie ook teruggesnoeid, zodat ie niet meer door de druif heen groeit.
Dertig december
kleurt een lage zonnestraal
mos lichtgevend groen.
Eén januari
staat als een tweede vijver
het tegelpad blank.
Vorige week kon je de aankondiging van de eindejaarsplantenjacht lezen: tussen kerst dit jaar en begin volgend jaar planten tellen. De daarvoor te gebruiken app is vanaf morgen, 1e kerstdag, te gebruiken. Bij ons wandelrondje vandaag– op een regen-luw moment- hebben we alvast een beetje rondgekeken wat er zoal bloeide. Een soort verkenningsronde.
Onze nationale bloem, het madeliefje, kun je niet missen, die staat op allerlei plekken in bloei. Verder bij ons in de voortuin een al weken bloeiende boterbloem, kleine en grote maagdenpalm, langs de straat een bloeiende paardenbloem, en naast de serre in de achtertuin: een enkel bloempje van de damastbloem.
Had je de knop herkend, in het vorige blogje? Op de onderstaande foto iets verder uitgezoomd: niet te missen, het manlijke katje van de hazelaar. Bij ons nog niet in bloei, maar dat zal niet lang duren. Boven het katje de drie knoppen waar in het voorjaar bladeren uit gaan komen.
De hazelaar staat achter in onze tuin. Jaren geleden heb ik die als klein zaailingetje daar neer gezet. Nu is het een enorme bal van een struik, een meter of 8 in het rond. Favoriete plek van Erik, de eekhoorn. In de Hazelaar hangt zijn eekhoornvoederhuisje. Na de vorst in de eerste week van december is al het blad van de struik af, dus Erik is makkelijk te zien als hij door de struiken en bomen huppelt.
De meeste bottels van de grote multiflora roos in onze achtertuin zijn door de merels opgegeten in de wat koudere dagen, met sneeuw, vorige week. Op één plek, een beetje verstopt tussen takken van de fazantenbes, hangen er nog een heel stel.
Het meeste blad is van de bomen.
Stilletjes treffen de planten voorbereidingen.
Voor volgend groeiseizoen.
Langzaam beginnen allerlei knoppen weer te zwellen.
Van welke boom zie je hier de knop?