Alles in en om onze tuin
Meestal maak ik de foto’s in de tuin tegenwoordig met mijn mobiele telefoon. Niet gek meestal, maar het verschil is wel duidelijk te zien als ik weer een keer met de grote camera en vooral de grote lens fotografeer. In deze tijd van het jaar, met veel licht, prima de camera zo in te stellen dat de voorgrond scherp en de achtergrond vaag wordt: veel bokeh. Een selectie van de foto’s van afgelopen weekend in eigen tuin. Klik op de foto’s voor grotere exemplaren op je scherm.
Jaren geleden waren we -per fiets- naar eenrum om daar de Notoarestoen te bezichtigen. Daar schreef ik destijds een blogje over, dat een van de bronnen was voor een artikel in het Vriendenbericht, dat twee maal per jaar door de vereniging Vrienden van de Hortus wordt uitgegeven. Het vriendenbericht is binnenkort op de website van de Vrienden te lezen. Andere bronnen voor het artikel waren de website van de notoarestoen en wat krantenartikelen. In deze tuin vormen rhododendrons en azalea’s de kern van de tuin, naast allerlei bomen en coniferen. Mei is dus een perfecte maand om er langs te gaan. Twee weken terug op 14 mei brachten we opnieuw een bezoekje. Koffie met taart op het terrasje, en een hele lading bloempotjes waar een van de vrijwilligers mee rondreed in een kruiwagen.
“Wie wil er nog bloempotjes“, vroeg ie. “We hebben een tuinman die heel goed is in planten, maar niet in opruimen”, vervolgde hij. En omdat we met de auto waren van onze vrienden kon zo een hele krat vol lege bloempotjes mee naar huis.
Ze bloeien maar kort: azalea’s en rododendrons. Nu is de tijd om eer nog even van te genieten. Nou misschien ben je al net te laat, de eerste zijn al weer uitgebloeid. Een beetje afhankelijk van de standplaats. Wij hebben onder andere deze oranje en gele. Ze stonden er al toen we hier kwamen wonen in 1992! Dus ze kunnen oud worden. Als de bloemen net afvallen zijn de meeldraden nog best decoratief, deerde foto.
Plan voor de toekomst: een paar extra azalea’s in de tuin.
Er zijn vast veel mensen die nog ergens op zolder een herbarium hebben. Een schrift of plakboek, dat vaak ook nog groen van kleur is en de naam herbarium draagt. Vellen papier waar platgedrukte, gedroogde planten op worden geplakt, met daar tussen in een soort vloeiblad. Idealiter wordt er bij geschreven wat de plant is en waar de plant gevonden of geplukt is. En misschien nog wat meer informatie. In sierlijke letters erbij geschreven. De planten vaak met plakband opgeplakt. Plakband dat allang niet meer plakt, en meestal ook niet meer doorzichtig is. Heel voorzichtig de bladeren omslaan.
Deze foto’s zijn van een herbarium, gevonden in de bibliotheek van Hortus Haren. De tuinbaas Walter liet het herbarium aan me zien. Nog niet helemaal van wie en wanneer het herbarium is. Nog eens rustig bekijken.
Ik ga boven nog eens op zoek naar mijn eigen herbarium, van toen ik een jaar of tien was. En volgens mij ligt er ook nog ergens een herbarium van mijn vader, toen hij jong was.
Oproep: heb je zelf een oud herbarium? Maak eens een paar foto’s van mooie bladzijden, liefst met datum en naam van oorspronkelijke eigenaar en stuur ze naar me toe. Dan maak ik een mooie compilatie van de foto’s.
Volgend weekend, het pinksterweekend zijn weer de Open Tuinen dagen van de GRoei2& Bloei afdeling HJaren- Eelde. Wij doen dit jaar 2 van de 3 dagen mee. Dorpsgenoten Nynke en Tjerk doen ook mee,. Dez elfde twee dagen. Dus dat weekend bij elkaar in de tuin kijken gaat niet lukken.
Remedie: gewoon al iets eerder gaan kijken. Afgelopen week bracht ik een bezoekje aan de tuin. Lamg geleden was ik er al eens geweest, dus ik wist van de verschillende vijvers. En ook dat je over een vijverrandje, langs het huis naar de achteryin liep. De vele bloeiende gele ratelaars waren goeddeels verdwenen. Dat heb je zo in de loop der jaren: planten komen en planten gaan.
En omdat we in gesprek waren geweest over natuurlijk (moes)tuinieren en permacultuur… gingen we ook nog even naar de een paar 100 meter verderop liggende moestuin. Of eigenlijk moestuinen. Verschillende stukjes op het moestuinencomplex bij de Mikkelhorst. Het geheim van natuurlijk moestuinieren bestaat uit 3 punten: mulchen, mulchen en mulchen. De grond tussen de planten bedekken met een dikke laag plantaardig materiaal.
Bionica is de wetenschap die zich bezighoudt met : afkijken van de natuur. Goed kijken naar planten en dieren en op basis daarvan nieuwe materialen of producten ontwikkelend. Het was wetenschappers opgevallen dat op bladweden van waterlelies de druppels gewoon als druppel blijven liggen. Het blad is waterafstotend, lijkt het wel. Op die eigenschap zijn allerlei buitenlakken en verven gebaseerd. Het water rolt er zo van af.
En wat denk je van klittenband. Je zou zeggen dat het niet echt een moeilijke uitvinding is als je zelf nagelkruid in de tuin hebt of in de natuur tegenkomt. De haakjes aan de zaden blijven perfect aan stoffen (of een vacht) hangen. Knikkend nagelkruid, geum rivale , is nu volop in bloei in onze tuin. Een zachtroze/oranje versie en ook een paar heel lichtgeel. De hommels zijn er dol op en blijkbaar is er flink wat stuifmeel te halen: let op de gele klompjes aan de flanken van de hommels.
Min of meer toevallig kwamen we terecht bij Dorothy’s koffie in Leek. We liepen over een industrieterrein, een beetje zoekend om ons heen te kijken,. Op deze plek verwachten we geen koffietentje. Een jonge vrouw kwam ons tegemoet. Zoeken jullie toevallig Dorothy’s Koffie?, vroeg ze ons. Ja, antwoorden we. Dat treft, vervolgde ze. Ik ben Dorothy. En ze liep met ons de hoek om, naar een grote loods waar ze haar koffiebranderij had. Koffie met een verhaal. Bonen afkomstig van een kleine cooperatie, op de flanken van de kilimanjaro. Met foto’s van het leven Tanzania, bij de koffieboeren. En instructieborden, onder andere over het snoeien van koffieplanten. Dat is iets wat we hier in Nederland niet echt hoeven te doen: koffie snoeien.
Na de regenbuien van zaterdag halverwege de middag, brak al snel de zon weer door.
Met op de achtergrond nog de wegtrekkende grijze wolken, zijn de kleuren onvoorstelbaar helder.
Het bankje staat daar heel rustiek aan het einde van het grasveld, maar dat is maar voor 1 dag. Het staat daar alleen even geparkeerd -op het pad naar de vijver- omdat er geklust wordt aan onze houten fietsenschuur. Nieuwe deur en nieuwe onderste planken.
Nog niet de uitbundige grote groep van primula’s die ik bij de vijver zou willen zien, maar het begin is er. Vorige jaar een paar van deze primula’s gekocht op de plantjesmarkt in de Hortus, meteen gedeeld in rozetjes en op een te hete/ droge plek gezet. Bijna overleden door de droogte. Toen snel verplant naar een stukje in het nattige deel bij de vijver. Bijna overleden door slakkenvraat, maar toch gebloeid. Dit voorjaar wat ruimte om de primula’s heen vrijgemaakt van de sterk groeiende gele lis. Even dacht ik dat de slakken zouden winnen, maar nee, minstens 1 rozet van de primula is nu fors gegroeid (veel groter dan vorig jaar) en bloeit prachtig. De lichtroze P. Appleblossom lijkt ook in bloei te komen. De derde soort is verdwenen.
Zaterdagmiddag zette een dikke bui een flink deel van ons dorp onder water. Haalde het landelijk nieuws. Het was al weer een paar jaar geleden dat onze straat een rivier was. De straat staat dwars op de Hondsrug, en bij hevige regen stroomt het water via o.a. onze straat naar de lager gelegen delen. In een half uur zo’n millimeter of 30 (volgens onze regen meter die het niet helemaal bij kon houden); 50 mm volgens het KNMI.
Wij waren binnen bezig na de verbouwing het wandmeubel weer in elkaar te zetten. Een precies werkje, met verschillende vrij hangende onderdelen. Af en toe een blik naar buiten. En toen toch maar even van kijken toen we steeds meer water op straat zagen. De paadjes in de tuin uiteraard ook tijdelijk beekjes, maar dat trekt na een paar uur weer weg. De tuin met weinig bestrating kan heel goed dienst doen als spons.