Categorie: Elders

Deze keer weer bij Eef in Noordlaren. Grote tuin, die dicht bij huis bestaat uit borders met gekweekte en wilde planten door elkaar heen. Verder naar achter wordt het  bos, ongeveer 1 hectare groot en 30 jaar oud, rondom een grote vijver. Nu weer met water gevuld, maar vorige zomer helemaal drooggevallen. Er kwamen toen de meest wonderlijke planten in groeien, vertelt Eef. Omdat het niet de bedoeling is dat de vijver dichtgroeit heeft Eef alles met de bosmaaier afgemaaid, en nu flinke lappen landbouwplastic neergelegd om het aangewaaide spul tegen te houden. In het bosstuk en rond de vijver alleen inheemse planten.

Het is wel eens warmer geweest op 13 april, in de vroege ochtend nul graden en toen ik op de fiets ging maar 3, met een koude ooostenwind. De ruil deden we achter het huis, in de windschaduw. Met af en toe zon en grote koppen hete koffie en thee was het prima te doen.

Heenweg: paar wortelstokken darmera peltata, zak vol knolletjes kleine oranje crocosmia, paar knollen crocosmia lucifer, stukje molinia transparant, bos irissen sibirica,  en bijenplantje voor Eef, soort scabiosabolletje.

Terug: weer een keer proberen, een herfstanemoon van Michiel ( langs tuinpad naar verre schuur, net na de laatste afslag naar links), voorjaarslathyrus van Eef (in potje gezet, paar sliertjes met veel moeite tussen de tegels uit gepeuterd), een stukje Briza media / groot trilgras (in potje) en 2 stukjes alpensla/ cicerbita alpina van Roos (net aan overkant van vijver, rechts van buxus/ligusterbol en vijver-overloopgeultje’) , een zaailing van een gekweekte pinksterbloem (wordt ca 40 cm hoog, in pot gezet), een potje muskuskruid, klein bodembedekkertje, van Machteld (langs dwarspad achter bij stukje dwarsbeukenhaag, tussen speenkruid), een echte koekoeksbloem (in tweede kweekbed, net achter irissen) en stukje prachtframboos van Annelies (staat nog in een emmer).

Kort maar overweldigend is de bloei van de magnolia’s.
Van kleine struiken, tot kolossale bomen. In deze tijd van het jaar zie je de witte, zachtroze, en soms bijna paarse bomen, volop in bloei voordat het blad verschijnt. Na een paar weken is het over, en regenen de grote bloembladeren omlaag.
De rest van het jaar vooral blad en soms vreemde vruchten.

Maar voor nu even: genieten van de bloemen. Deze zijn op ooghoogte, een straat verderop aan de Vondellaan.

Welke het precies is weet ik  niet, als ik wat plaatjes bekijk op internet dan lijkt het op een magnolia soulangeana.

De eerste kievietsbloemen bloeien bij ons in de tuin.

Gistermiddag, toen Jitske op de thee was, liet ik ze haar zien.
Moet je eens in de Hortus gaan kijken, zei ik, in de Laarmantuin. Daar zie je een veld vol, de geblokte en ook de witte.
Oh, zei Jitske, dan gaan we daar zondag kijken.

Wij gingen ook wandelen, en namen het bochtje door de Hortus. Nog bijna geen kievietsbloemen te zien. Te vroeg! Wel veel primula’s en bosanemonen. En prachtige bloeiende prunussen, nog net niet aan het ‘sneeuwen’.

Vorig voorjaar heb ik een klein filmpje gemaakt van de kievietsbloemen. Ik dacht dat het filmpje van begin april was, maar blijkt eind april te zijn. Dus nog 2-3 weken wachten voor het zo mooi bloeit als op dit 2018-filmpje.

Je hebt kuddedieren en kuddeplanten. Kuddeplanten zijn planten die het goed doen in grote groepen. En ik denk aan lente-kuddeplanten, dan denk ik aan narcissen. Grote gele velden in alle vrolijkheid. In het parkje bij ons om de hoek, of bij Winfried in de tuin.

Iedereen heeft wel een favoriete oom of tante. Bij mij zijn dat Oom Herman en Tante Els, mijn peet-ouders. Beiden lezen al ruim acht jaar dit weblog ’t Groentje. Eind vorig jaar kreeg ik nog een foto van hem uit hun tuin.

Met mijn broer en zus was ik donderdag bij het afscheid van Oom Herman. Op een mooie plek aan de duinen, vlakbij het strand, de duinen en de zee waar hij zo van hield.

Vroeger toen we klein waren zijn beide gezinnen eindeloos vaak bij elkaar op bezoek geweest en jarenlang samen op vakantie. Geweldig was dat. Mijn neven heb ik al lang niet echt gesproken, af en toe een mail. Tot twee jaar terug wekelijkse updates via telefooncontact tussen mijn moeder en Tante Els.

De laatste jaren was het contact vooral digitaal, via mails en dit weblog. Onderwerp was vaak de tuin. Heel mooi was dan ook de omschrijving die een van de zonen aan zijn vader gaf in zijn verhaal en in de tekening.

Herman hield van voorjaarsbloemen en bollen. En voor alle aanwezigen was er een zakje (zomer)bollen met deze tekening. Dahlia’s, begonia’s, gladiolen. Over een paar maanden, als die in bloei staan, weer een mooie herinnering. De bloemen van de man van groen en doen.

Wij hebben een dubbele witte Helleborus in de tuin.
Bloeit vroeg en uitbundig.
En toch, als ik dan weer een enkele zie, zoals deze in de tuin van machteld…
…dan vind ik de enkele toch mooier.
Eenvoudiger.

Ik was zondagmiddag even bij Machteld (en Nico) die in Haren Oost wonen om een paar eerder toegezegde herfstframbozenplanten te brengen.
Ze wonen op een oude havezathe. Op een groot stuk grond met een singel er om heen, te midden van nieuwere woonwijken. Veel oude bomen, veel stinzenplanten. En veel helleborussen.

Ik heb een paar korte wandelrondjes vanuit huis, als ik even een frisse neus wil halen. Een rondje van ongeveer drie kwartier gaat langs de rand van het dorp. Rechts de weilanden, nu met ganzen, het ooievaarsnest is nog leeg. En aan de linkerhand de huizen, of eigenlijk de achtertuinen. Vlak voordat het pad afbuigt , weer het dorp in, staat een huis met aan de rand van de tuin een serie knotwilgen. In de late winter hebben de wilgentenen een uitgesproken heldere iranjegele kleur. Een paar keer dacht ik al: als ik nu een snoeischaar meeneem, dan knip ik gewoon een paar takjes af. gewoon zo over de heg heen. Twee weken terug zag ik dat een paar van de wilgjes geknot waren. En afgelopen weekend was al het snoeisel verdwenen. Teleurstelling eersts, had ik toch te lang gewacht….

Toen zag ik in de tuin een grote stapel snoeisel liggen en ik nam me voor even aan te bellen en te vragen of ik een paar van die takjes van de stapel kon meenemen. Ik liep verder om de achtertuin heen, en op te hoek lagen er allerlei twijgen over de heg heen en op het wandelpad. Daar konden ze vanuit de achtertuin niet bij. Kwam dat even mooi uit. Ik had mijn oranjegele twijgjes alsnog en de takjes waren opgeruimd.

De twijgen staan nu even in de gieter met water buiten, terwijl ik nadenk over een mooie plek om ze in de grond te steken.