Categorie: Tuin

 

Zijn dit meloenen, of kalebassen?
Nee het zijn de enorm dikke zaaddozen van de sneeuwklokjes. Die zijn allemaal uitgebloeid, en hebben zaaddozen gemaakt. Rondom de klokjes heb ik vandaag een flinke laag compost gestrooid. Mooie losse grond waar de sneeuwklokken zich mooi kunnen uitzaaien.

Rechts op de foto zie je een speenkruidje, op verschillende plekken in bloei in de tuin. Iets buiten de foto rechts, een geel speenkruidbloempje. Ik keek nog eens goed. Nee, geen speenkruid, een gele bosanemoon! Heb ik vast een keer van iemand gekregen, maar glad vergeten. En nu zag ik hem ineens tussen de sneeuwklokken. Binnenkort even een mooie foto maken.

Terwijl ik met plantjes in de weer ben, gaat Eddy een paar voorjaarsklussen in de tuin doen.

 

De grote wasbloem of Cerinthe is een eenjarige, inheems in Zuid Europa. Niet winterhard dacht ik, maar daar had ik het mis. Op goed gedraineerde grond kunnen voor de winter al zaailingen gevonden worden. Nou is onze grond bepaald niet goed gedraineerd, ’s winters een kletsnatte boel. En toch al een Cerinthe in de tuin.

Hoe dat kan? Twee jaar geleden  had ik een Cerinthe in pot op het terras staan. Blijkbaar is een van de zaden onder het afdekplaatje gerold van een van de terraspilaren. En vroeg in de winter kwam daar een grijsblauwe zaailing onder vandaan. SUper gedraineerd hier, zand onder de teraastegels, en dan ook nog onder het afdak van het terras.
Ik wist meteen wat het was (ok  naam even weer opzoeken). Als je de kleur en het wasachtige blad een keer gezien hebt, herken je het meteen. Na een paar graden vorst hing het plantje er als een vaatdoek bij. Nu is het gebeurd, dacht ik. Nee hoor. Na de vorst kwam de zaailing gewoon weer rechtop, groeide door tot een plant van ruim 30 centimeter. De bloemknoppen zijn zich aan het vormen en het duurt niet lang meer voordat die open gaan. Hele bijzondere paars-blauwe klokachtige bloemen. Kan bloeien vanaf de vroege lente, en dan de hele zomer door.

Maximale grootte is 40-80 cm.
Grote zwarte zaden.
Volle zon of halfschaduw.
Elk jaar opnieuw zaaien
(of bij doorlatende grond: laten uitzaaien).

Flinke oppervlakken bij ons in de tuin zijn nu wit.
Van de witte bosanemoontjes.
Bescheiden dichte bloemen als het minder mooi weer is of regent.
En volop stralende witte sterren in de zon.
Hele dankbare plant, voor onder bladverliezende struiken en bomen.
Of aan de voet van een donkere heg.
Super makkelijk ook te vermeerderen met de kleine wortelstokjes,
net onder de grond.

Veel regen en stormachtige wind afgelopen week. Nu op zondagochtend af en toe opklaringen. Deze helleborus bloeit zo enthousiast dat ik meteen volop lentegevoel krijg. Mooi aangelicht met de zon van opzij.

Eerste jaar 1 bloem, toen langzaam meer en inmiddels 9!

In december schreef ik een stukje over hommels en lavendel. Daar zijn hommels dol op. Voor half maart schreef ik in mijn agenda ‘lavendel kopen!’.  En dat heb ik gedaan.
Ik had een paar verschillende soorten, die verspreid over het seizoen bloeien voor ogen.  Blijkt nog niet zo makkelijk. Ik heb alvast twee soorten (de meest voorkomende) aangeschaft, via Vivara in dit geval. Nog niet de hand kunnen leggen op hele vroege bloeier.

Lavendula angustifolia ‘Hidcote’, 40 cm, jun-aug
Lavendula angustifolia ‘Muntstead’,  45 cm, juli-sept
De muntstead wordt ook smalbladige lavendel genoemd. Hmmm, volgens mij hebben alle lavendels smalle bladeren.

En toen ik toch wat plantjes bestelde er meteen nog een paar bij gedaan. Drie salvia ‘Caradonna’, met donkerpaarse bloeiwijzen en een blauwe bes ‘Bluegold’

De meeste sedum planten heb ik al gesnoeid. De bloeistengels van vorig jaar weggehaald, nu het nog makkelijk gaat. Voordat de broccoli-roosjes van het blad weer groot beginnen te worden. Een paar laat ik altijd zo lang mogelijk staan. Zo mooi de hele winter en nu ook nog.

Na de eerst lichting kleine voorjaarsbloeiers als krokus en sneeuwklok (grotendeels uitgebloeid) komen ook uitbundige types in beeld. Niet alleen bolgewassen maar ook vaste planten. Een mooi voorbeeld is de bloem van de schoenlappersplant, Bergenia. Toen het nog koud was zag je de dikke knoppen zich al ontwikkelen, en nu steken de bloemen fier op hun stevige stengels boven de leerachtige ronde bladeren uit. Niet fijnzinnig, eerder kloek. Mooi.

Budleija’s wortelen ondiep en kunnen daarom windgevoelig zijn. Dat is de reden dat je ze in het najaar al een deel terugsnoeid. Niet helemaal, want ze kunnen nog iets verder invriezen bij koude winters.  maar wat te doen als je een soort hebt die bloeit op ‘oud’hout, de groei van het voorgaande jaar. Als je voor de winter snoeit, geen bloei, als je niet voor de winter snoeit kans op omwaaien in herfst of winter. Deze budleija globosa hebben we als stek van Ernst gekregen in 2014.

Het risico genomen om niet te snoeien en dit jaar is dat verkeerd uitgepakt. De budleija was al eerder omgewaaid, zat nog wel deels in de grond vast. Weer overeind gezet en met paaltje gestut, groeide door. Maar nu ligt ie voor de tweede keer in een week op zijn snufferd, over een paadje en de kleine vijver links.

Ik zal een paar stekken nemen en kijken of die aanslaan.