Categorie: Tuin

In december schreef ik een stukje over hommels en lavendel. Daar zijn hommels dol op. Voor half maart schreef ik in mijn agenda ‘lavendel kopen!’.  En dat heb ik gedaan.
Ik had een paar verschillende soorten, die verspreid over het seizoen bloeien voor ogen.  Blijkt nog niet zo makkelijk. Ik heb alvast twee soorten (de meest voorkomende) aangeschaft, via Vivara in dit geval. Nog niet de hand kunnen leggen op hele vroege bloeier.

Lavendula angustifolia ‘Hidcote’, 40 cm, jun-aug
Lavendula angustifolia ‘Muntstead’,  45 cm, juli-sept
De muntstead wordt ook smalbladige lavendel genoemd. Hmmm, volgens mij hebben alle lavendels smalle bladeren.

En toen ik toch wat plantjes bestelde er meteen nog een paar bij gedaan. Drie salvia ‘Caradonna’, met donkerpaarse bloeiwijzen en een blauwe bes ‘Bluegold’

De meeste sedum planten heb ik al gesnoeid. De bloeistengels van vorig jaar weggehaald, nu het nog makkelijk gaat. Voordat de broccoli-roosjes van het blad weer groot beginnen te worden. Een paar laat ik altijd zo lang mogelijk staan. Zo mooi de hele winter en nu ook nog.

Na de eerst lichting kleine voorjaarsbloeiers als krokus en sneeuwklok (grotendeels uitgebloeid) komen ook uitbundige types in beeld. Niet alleen bolgewassen maar ook vaste planten. Een mooi voorbeeld is de bloem van de schoenlappersplant, Bergenia. Toen het nog koud was zag je de dikke knoppen zich al ontwikkelen, en nu steken de bloemen fier op hun stevige stengels boven de leerachtige ronde bladeren uit. Niet fijnzinnig, eerder kloek. Mooi.

Budleija’s wortelen ondiep en kunnen daarom windgevoelig zijn. Dat is de reden dat je ze in het najaar al een deel terugsnoeid. Niet helemaal, want ze kunnen nog iets verder invriezen bij koude winters.  maar wat te doen als je een soort hebt die bloeit op ‘oud’hout, de groei van het voorgaande jaar. Als je voor de winter snoeit, geen bloei, als je niet voor de winter snoeit kans op omwaaien in herfst of winter. Deze budleija globosa hebben we als stek van Ernst gekregen in 2014.

Het risico genomen om niet te snoeien en dit jaar is dat verkeerd uitgepakt. De budleija was al eerder omgewaaid, zat nog wel deels in de grond vast. Weer overeind gezet en met paaltje gestut, groeide door. Maar nu ligt ie voor de tweede keer in een week op zijn snufferd, over een paadje en de kleine vijver links.

Ik zal een paar stekken nemen en kijken of die aanslaan.

 

Wat mist er op foto 1?
Eerder op de zaterdag was het er nog en een uur later niet meer?

Ik bedoel niet buurpoes Flock die steeds meeliep.
Wat dan wel?

Een vijftal grote vingerhoedskruid rozetten die aan de voet van het muurtje tussen de blauwe druifjes stonden ontbreekt. Later in het seizoen lastig als de grote bloeiwijzen van de digitalissen ruim een meter hoog worden en een beetje naar de zon toe (en over het pad heen) groeien. NU is perfecte tijd om ze te verplaatsen. Op foto 3 vind je er 3 terug. De andere 2, plus een paar kleintjes staan helemaal achter in de tuin aan de voet van de houtwal. Daar staan ze erg mooi, maar zaaien zich niet uit. Te droog in de zomer. Elk jaar zet ik er weer een op meer neer.

Op foto 1 (en 2) vind je overigens nog een reusachtige vingerhoedskruid, de grootste van ze allemaal. Die heb ik laten staan, haal mogelijk nog wel wat van het blad af dat nu over het grindpad hangt. Gaat een hele grote worden.

Als je paarse krokussen in de tuin hebt kunnen dat boerenkrokussen of bonte krokussen zijn. Of een mengeling, want ze kunnen met elkaar kruisen. In onderstaande tabel  een paar verschillen.

Zelf vind ik het makkelijkst te onthouden: bij zonnig weer gaan de boerenkrokussen helemaal open als een sterretje, bijna vlak.  De bonte krokus blijft iets ronder als een brede kelk.

	Boerenkrokus (Crocus tommasinianus)	Bonte krokus (Crocus vernus)
Kleur	Wit met paarse strepen, of paars met witte strepen	Effen lichtpaars, lila tot lavendel blauw
Buis (bij de vergroeiing van de bloembladeren)	Gekleurde	Effen grijswitte
Bloeitijd	Februari-maart	Februari-april
Bloembladeren	Vrij spitse top	Langwerpige eironde top
Bladbreedte	2 – 4 mm	4 – 9 mm

 

 

Vorige week bij een wandeling voor het eerst buiten gelunched, wel met jas aan. Vandaag, 24 februari, de eerste was buiten gehangen in de zon. Op de achtergrond rechts het veld met sneeuwklokjes.
Net buiten de foto links is de vijver. Daar zag ik vanmorgen twee kleine watersalamanders rond scharrelen.

Paar foto’s van februari 2002, nu opnieuw gemaakt vanaf ongeveer dezelfde plek.

Paar dingen vallen me op:

• De zuilvormige conifeer midden in beeld is verdwenen en heel recent is op die plek een sierpeer gekomen.
• De halfronde grindborder is gekoloniseerd door stipa gigantea’s
• Twee van de berken in de boomwal achterin de tuin zijn begroeid met een jas van klimop
• Schuifpui is vaste pui geworden
• De kerstboom van de buren, net rechts van de flat is een heel stuk hoger geworden, nu boven de klimop uit.
• De budleija rechts voor de heg is fors uitgegroeid (misschien omdat ik hem nu nog niet gesnoeid heb)

De bossen siergras in de tuin hebben voor een mooi wintersilhouet gezorgd in de tuin. De pluimen verliezen steeds meer van hun zaadjes, het lintvormige blad valt af en ligt als een strogeel tapijt rondom de grote pollen miscanthus sinensis. De halmen staan nog stevig overeind. Langzaam aan wordt het tijd de halmen weg te halen en het tapijt op te harken. Nu het droog weer is zijn de halmen zo droog dat ze af te breken zijn, vlak boven de grond. Steeds een bosje tegelijk. Dat is een stuk makkelijker dan ze stuk voor stuk met een tuinschaar door te knippen. Binnen in de bossen komen de eerste groene sprieten al weer omhoog.

Voor de afwisseling doe ik steeds maar 1 grote pol op een tuindag. Ik begin altijd met de zijborder (87), want daar komen heel veel krokussen op. Die kun je mooier bewonderen als ze tegen donkere grond afsteken, dan als ze half onder de grasbladeren zijn verstopt.

Wel altijd weer de vraag, wat doe ik met de halmen. Inmiddels bijna 1 kuub. Weegt niks, maar wel veel ruimte. Te groot en te droog om (zo) te composteren. Voorlopig liggen ze even los bovenop een van de composthopen.

De knoppen van de kort geleden geplante sierpeer beginnen te zwellen. Fraai in het ‘vroege’ochtendlicht. Het boompje staat vlak bij de fietsenschuur. Een plek waar we heel vaak langskomen. Wat zal dat straks een mooi gezicht zijn als ie -voor de eerste keer bij ons- in bloei staat. Zeker met zo’n blauwe hele erachter.