Alles in en om onze tuin
Deze foto’s zijn van 7 november. Een enkele bloempluim, als toegift van de zomer, groeiend aan de gestekte hortensia’s uit mijn moeders tuin. Toen ik de stekken naast het terras plantte in september wist ik niet welke de rode en welke de witte was. Nu wel. De meest rechtse struik van de twee bloeit wit. Als het goed is dan is volgend jaar te zien dat de linkerstruik rood bloeit. Volgens Bartjens.
Buiig dit weekend, maar ook zon tussendoor. Niet zoveel als vrijdag toen het vrijwel de hele dag zonnig was, maar toch flinke opklaringen. Zaterdagochtend begon zonnig. Onze achtertuin ligt op het noorden, en omdat de zon zo laag staat wordt alleen de bovenkant van struiken en bomen direct aangelicht door de zon. Dit was om half 9 ’s morgens.
Volop zon aan de zuidkant, aan de noordkant -op de foto- grijze lucht en een stukje regenboog. Wat is er nog meer te zien. De hoge kerstboom helemaal rechts is net van de buren. Rechtsonder pijpje van de verwarming op onze uitbouw. De boom rechts is een zwarte els, nu vrijwel zonder bladeren. Zelfde geldt voor de berken. Die hebben hun eigen blaadjes verloren, de dikke winterjas van klimop blijft. En het zwarte stipje net aan de binnenkant van de regenboog? Foto is van binnen, vanuit de keuken genomen, ramen zijn aan een wasbeurt toe.
De nacht van 11 op 12 november 2016.
Het had gevroren.
De ene roos nog in de knop.
Belofte van een bloem die niet meer zou uitkomen.
De andere roos, even was het feest.
Alsof met poedersuiker bestrooid, sluit ze haar blaadjes.
Voor een panorama van de achtertuin toen, klik hier.
De zon scheen op die dag, 12 november 2015.
Veel blad al van de bomen.
Helemaal rechts nog blad aan de ene kastanje van de buren.
Siergrassen staan te pronken.
De berken lijken groen, dat is hun winterjas van klimop.
Een verdrietige dag, dat ook.
De dag erna namen we afscheid van Pa.
’s Nachts was het koud geweest.
Tegen het vriezen aan.
De mist trok op.
De bladeren hielden de laatste druppeltjes vast.
Alsof ze met een plantenspuit waren besproeid.
De hoofdbloei van de schapenkophortensia was allang achter de rug.
De meest grote bloempluimen waren al bruin.
Een enkele kleine pluim nog in bloei, niet meer wit.
Verkleurd naar oudroze.
De zon brak door.
Rondje door de tuin op 16 november 2013.
Tot helemaal achterin, bij de verre schuur.
Als je jaar na jaar foto’s bekijkt zie je het verschil pas.
In een periode van het jaar waar de veranderingen in de tuin snel gaan.
In het voorjaar, als bijna elke dag iets nieuws de grond uit spuit.
In het najaar, als ineens de bladeren beginnen te kleuren.
Dat is niet steeds de zelfde tijd, elk jaar.
Je kun er de jaarklok niet op gelijk zetten.
Afhankelijk van droogte in de zomer, en tijdstip van vorst in najaar,
kan er weken tussen zitten.
Op 17 november 2012 zag de wolfsmelk er zo uit.
En die dag ook nog eieren gevonden!
Zaterdag was het aardig weer en ook wat zon. Tijd om het terras van alle aangewaaide blaadjes en takjes te ontdoen. We hebben een olijfboom in een grote terracottapot, die een groot deel van het jaar net buiten de overkapping van het terras staat. En zo lekker zelf regen kan opvangen en het stof van blaadjes kan laten regenen. In de winter tillen we -met zijn tweeen lukt dat net- de olijf onder de overkapping. Droger en wat meer beschutting. Alleen bij meer dan 10 graden vorst schuiven we de olijf nog 1 etappe verder naar binnen, naar de serre. Daar vriest het dan ook, maar iets minder hard.
Wij stonden opgesteld aan weerszijden van de pot om in kleine stukje de paar meter af te leggen. Eddy stop, kijkt vol verbazing naar boven, en begint te wijzen. Daar! Daar!. Ik kijk ook omhoog, vliegen er ganzen over, of een bijzondere vogel? Nee daar, roept Eddy. Wat zie je dan, vraag ik. Kijk dan! Nog steeds wijzend. Uiteindelijk ga ik naast hem staan en kijk langs zijn gestrekte vingen omhoog. Ah, nu zie ik het ook.
1 olijf. Zo groot hebben we er nog nooit 1 gehad.
Een week of drie geleden dachten we voor de laatste keer in 2017 het gras te maaien. Dat was half oktober. Het bleef zacht, en zo kon je op 4 november Eddy in de weer zien met onze elektrische maaier. Dit jaar aangeschaft en wel handig. Ook bij nat gras kun je maaien. Dat lukte met onze oude (niet al te scherpe) handmaaier absoluut niet. Ook de nog niet weggeharkte blaadjes werden mee genomen door de maaier. Toch nog zeker een halve opvangbak met gras eraf gehaald.
Stormachtige wind vannacht
Geloei in de bomen.
Af en toe getik op het raam:
uit de wilg gewaaide takjes.
Vanmorgen, zon.
Voorzichtig naar buiten,
rondje tuin.
Veel blaadjes,
geen drama.
