We hebben verschillende soorten klein-fruit in de tuin. Van heel klein, de bosaardbeitjes, tot grotere struiken. Deze witte aalbes staat aan de rand van de grindborder. Stevige struik inmiddels, half verstopt onder de wijnbes en de kamperfoelie. Veel besjes, zoetzuur, die minder snel door de vogels worden gevonden. Minder snel, schrijf ik, want een slimme merel snoept er toch van. Maar niet alles in een keer. De besjes blijven lang goed dus ze hoeven er niet meteen af. En ondertussen steeds een paar trosjes plukken, bij het langslopen. Lekker.
Anders is dat met de herfstframbozen. Tenminste als je ze ’s winters helemaal terug snoeit. Dan heb je herfstframbozen, die moeten nog gaan bloeien. Maar als je ze niet terug snoeit … dan gaan de stengels van het voorgaande jaar heel veel zijtakjes maken en veel vroeger bloeien. Vanwege de vele zijtakjes, en dus veel fruit, worden de takken topzwaar en zakken ze naar de grond. Ze vinden hevige regen overigens niet fijn. En je moet ze goed in de gaten houden, voor je het weet zijn ze overrijp. Heb nu al bijna een kilo frambozen geplukt, in porties.
Toen ik gister (zaterdag) een grote veronicastrum een beetje aan het opbinden was stond ik opeens neus-aan-neus met de zwarte bessen. Die bleken ook al rijp zijn (meestal pluk ik ze rond 7 juli, nu 2 juli). Nog wel een gedoetje want ik heb zoveel planten rondom de bessenstruiken staan, waaronder een paar inmiddels reusachtige varens, dat ik er bijna niet meer bij kan komen… Dat heeft ook wel effect op de oogst, toch duidelijk minder dan toen ik de ruimte rond de struiken wat meer vrij hield.
Fruit schoongemaakt, in zakjes, gewicht erop, en in de diepvries gedaan.
Voor een later jam-maak-moment.
