Krokus

Het is stinzenplantentijd, voorjaarsbollen tijd.
Mooi als het …
– niet te warm is, dan zijn ze zo snel uitgebloeid;
– niet te nat is, dan verregenen ze
– niet te vroeg warm is, dan zijn de slakken al wakker

De combinatie van 2 en 3 bleken dit jaar funest voor de sneeuwklokjes in onze tuin. Twee weken geleden veelbelovend de knoppen in het groen, met de belofte van bungelende klokjes een week later. En een week later (vorige week dus) …. bijna niets. De bloemen waren wel gaan bloeien maar de witte bloemblaadjes werden direct door de slakken afgeknaagd. Alleen de groene bloembodems waren nog zichtbaar. De foto die ik vorige week plaatste was een nepperd. In de zin dat het wel de sneeuwklokjes in onze tuin zijn, maar niet dit jaar. De foto is van een paar jaar geleden.

Veel krokussen die vorige week bloeiden zijn omgevallen, de dunne nekjes kunnen niet zo veel hebben. Bij de verre schuur staat een kluitje paarse krokussen, die zijn wat beschutter en als er dan even een zonnetje schijnt…. mooi glas in lood effect,

Avond in de tuin

Het is nog te vroeg in het jaar om ’s avonds buiten te zitten.
Op het terras de zon langzaam zien ondergaan.
De hemel steeds donkerder zien worden.
Dat is voor de zomer.


De vleermuizen langs de bomen zien zoeven.
Een glas wijn in de hand, als een god in Frankrijk.
Maar dan in eigen tuin.
Dat is voor de later in het jaar.

Een kort moment van schoonheid, in februari.
Het asgrauwe licht van het donkere deel van de maan.
De weerkaatsing van het licht van de bijna ‘volle aarde’ op de maan.
Mooi in de achtertuin, in februari.

Bos – art en Street – art

Soms kom je een hoog omgezaagde boom tegen waar iemand kunstig een uil of roofvogel in heeft uitgezaagd. In het bos kwamen we deze boom tegen waar iemand een ‘venstertje’ in had gezaagd.

Wees niet bang, het was niet een levende boom, je ziet een stuk van de afgezaagde stam er naast liggen. Aan de achterkant van de stam was de hele boom hol. Helemaal leuk als hier nog een kleurrijk figuurtje bij was getekend.

Ik zocht op internet naar een leuk plaatje van street art en kwam deze site tegen streetartutopia.com met allerlei -op de natuur geïnspireerde- voorbeelden. Zo’n figuurtje van David Zinn, zie foto hieronder, zou mooi bij deze boom passen.

Ingepakt in klimop

Als je foto’s van een jaar of tien geleden bekijkt zie je achter in onze tuin een witte bakstenen schuur staan. Nu niet meer. Het is een groene bult. Helemaal begroeid met klimop. Als je goed kijkt zie je op de eerste foto een raam. Dit is voordat ik de jaarlijkse knipbeurt van de klimop om het raam vrij te maken heb uitgevoerd. Op de derde foto zie je de pindakaaspothouder. De close-up van de -lege- pindakaaspot laat ziet dat zo’n klimop een prima wenteltrap is voor de muizen om in de pindakaaspot te komen. Zij hebben de pot tot de laatste pindakaas-molecuul leeggemaakt.

Inmiddels een nieuwe pot in de houder geplaatst.

Getekend – lange tenen

Eekhoorns zijn het hele jaar door overdag actief. Goed te zien, nu de bomen nog geen blad hebben, tuimelend en springend door de boomtoppen. Hun lange tenen met lange nagels maakt ze tot goede klimmers. De kleur van de vacht op de rug varieert van oranje of rood tot kastanjebruin, zwartbruin of grijs, scherp afgescheiden van de witte buik. In de winter is de vacht op de rug en de flanken wat grijzer. De oorpluimen zijn ’s winters langer dan andere delen van het jaar. De geslachten zijn nagenoeg even groot en zwaar: lengte van neus tot staartpunt tot 45 cm, waarvan 15-20 cm staart, en wegen van 230 tot 410 g.

https://www.verspreidingsatlas.nl/8496225#

Sneeuwklokz

Overal bloeien ze, de sneeuwklokken. Soms laag, soms ‘hoog op de poten’. Hier in de tuin een al jaren uitbreidend geheel. Polletjes delen, en weer eens delen. Steeds meer. Hier de gewone, de mooie, de galanthus nivalis. Onder de beukenhaag. Valt me wel op dat de polletjes die vlakbij de zadensilo voor de musjes zit er wat minder vol uitzien. Misschien te veel ‘musjesmest’ of rondscharrelende merels en vinken? Die zal ik een stukje gaan verzetten , na de bloei.

Quintusbos excursie

Midden in de winter gaan we op excursie in het Quintusbos. De winter is een moeilijke tijd voor planten en bomen. Ze hebben elk hun eigen, vaak ingenieuze strategie ontwikkeld om deze tijd te doorstaan. We gaan onderzoeken hoe ze dit doen.

Het Quintusbos is een oud parkbos bij de monumentale buitenplaats Huis te Glimmen. De oude beuken en eiken geven het bos een prachtig aanzien, met vreemd kronkelende bomen en wortels. Vooral het overal aanwezige dode hout zorgt voor een grote biodiversiteit.

Bovenstaande tekst was de aankondiging van de excursie waar we afgelopen zaterdag aan meededen. Middan in de winter ‘op papier’, niet wat betreft temperatuur. Ruim 13 graden, droog en behoorlijk wat zon.

De middag ervoor was ik bij Ernst voor een vergadering rond het jaarprogramma van de Wilde Planten Tuinen werkgroep van IVN. Ik vertelde dat ik zaterdag met de IVN excursie mee zou gaan. “Ik ook“, zei ie, “ik ben de gids“. Ernst is een wandelende kennisbank, die heel veel weet van planten, beestjes, bomen, insecten. En passant leerden we ook nog een en andere over het waterbedrijf waar hij ooit werkte, over gele stippen op de bomen, over bosvarkens (de mens die rommel achterlaat), over kerosinevinken en uiteraard over knoppen , bladval en andere trucks van bomen om de winter door te komen.

Schilderij

In de schilderkunst heet dit realisme.
Een schilderij die lijkt op het echte, op een foto.
Dit is het omgekeerde.
Een foto die lijkt op een schilderij.

Het bosmeertje dat je hier ziet is heel ondiep.
Door de vele regen is er een plas ontstaan.
10 cm diep.
Helemaal vooraan loopt het wandelpad.
Liep…
Want nu dus onder water.
We wandelden een stukje verderop.
Om droge voeten te houden.
Wat een plaatje!