Categorie: Elders

PronkjewailZuid wandeletappe van Slochteren naar Scheemda.  Serie landschapjes tussen Nieuw Scheemda en Scheemda. Op wandeltempo door het Groningerland. 26 km mooi.

Tijdens onze wandeling van Slochteren naar Scheemda kwamen we lang de tuin van de Witte Wolk. Aan de rand van Nieuw Scheemda, op de grens met buurdorpje ’t Waar.
Een uitnodigend bordje Open Tuin (alle dagen van ’t jaar) nodigde ons naar binnen. Rondje door de tuin: een oaar borders vlak rondom het huis, naar achter toe bosachtiger. Met een labyrinth aan houtsnipperpaadjes. Kleur volop, in dit seizoen van de vele tulpen, knalrood. Deze kleur vonden we ook terug in hekjes, bankjes en tuinstoelen her en der. Mooi afstekend tegen het frisse lentegroen.
Mooie tuin om nog eens te gaan kijken, misschien met Groei& Bloei of WildePlantenKring excursie.

Dag voor Pasen in de Hortus Haren.
Prachtig weer, veel bezoekers.
Er lopen al een tijdje reeen door de Hortus en ook deze keer zagen we ze. Eerst 1 en later, aan de achterkant van de rotstuin twee.
De zee van kievitsbloemen in de Laarmantuin was al een beetje over het hoogtepunt heen. Zo ook de lichtgele slanke sleutelbloemen.
Maar er zit nog genoeg aan te komen.
De Chinese tuin is prachtig in het voorjaar, veel bleoiende struiken en bomen.  Fraai uitlopende (Japanse) esdoorns. Feestje om er weer even door heen te wandelen.

Afgelopen woensdagavond leuke Groei&Bloei tuinlezing over nieuwe planten door Brian Kabbes. Brian is kweker, zijn kwekerij ligt  in Suameer, en hij kweekt, zoals hij het zegt, ‘planten die het doen’. Hij wil geen ziekelijke of zwakke plantjes. De lezing gaat over nieuwe vaste planten. Brian begint met:

Nieuw is niet altijd beter
Nieuw is niet altijd nieuw

Zo zijn allerlei zonnehoeden die in nieuwe kleuren op de markt gebracht worden en enthousiast worden aangekondigd vaak veel zwakker dan de oudere soorten. Zo ook bij de zeeuwse knopen, er worden steeds donkerder soorten aangeboden, die echter beduidend korter leven en minder goed groeien. Soms denken mensen dat van zo’n donker exemplaar ‘de kleur terugloopt’ naar het oorspronkelijke vuilwit. Meestal is het gewoon een zaailing van de donkere die de eigen kleur weer inneemt en gewoon veel sneller en beter groeit dan de doorgekweekte donkerpaarse. Bij ons in de tuin is het me nooit gelukt zeeuwse knopen over te houden, ze verdwijnen gewoon. Ook de oersterke vuilwitte.

Soms worden planten op de markt gebracht met klinkende namen. Bij nadere inspectie blijken het planten te zijn die al lang bestonden -een beetje uit beeld zijn geraakt- en (op)nieuw op de markt worden gebracht. Met de sticker ‘nieuw’, omdat sommige mensen daarvoor vallen.

Lichte twijfel of ik de planten in de volle grond zal zetten of in een bak. Lobelia en slakken gaan niet goes samen. Brian geeft aan weinig last van slakken te hebben. Hmmm.

Deze keer weer bij Eef in Noordlaren. Grote tuin, die dicht bij huis bestaat uit borders met gekweekte en wilde planten door elkaar heen. Verder naar achter wordt het  bos, ongeveer 1 hectare groot en 30 jaar oud, rondom een grote vijver. Nu weer met water gevuld, maar vorige zomer helemaal drooggevallen. Er kwamen toen de meest wonderlijke planten in groeien, vertelt Eef. Omdat het niet de bedoeling is dat de vijver dichtgroeit heeft Eef alles met de bosmaaier afgemaaid, en nu flinke lappen landbouwplastic neergelegd om het aangewaaide spul tegen te houden. In het bosstuk en rond de vijver alleen inheemse planten.

Het is wel eens warmer geweest op 13 april, in de vroege ochtend nul graden en toen ik op de fiets ging maar 3, met een koude ooostenwind. De ruil deden we achter het huis, in de windschaduw. Met af en toe zon en grote koppen hete koffie en thee was het prima te doen.

Heenweg: paar wortelstokken darmera peltata, zak vol knolletjes kleine oranje crocosmia, paar knollen crocosmia lucifer, stukje molinia transparant, bos irissen sibirica,  en bijenplantje voor Eef, soort scabiosabolletje.

Terug: weer een keer proberen, een herfstanemoon van Michiel ( langs tuinpad naar verre schuur, net na de laatste afslag naar links), voorjaarslathyrus van Eef (in potje gezet, paar sliertjes met veel moeite tussen de tegels uit gepeuterd), een stukje Briza media / groot trilgras (in potje) en 2 stukjes alpensla/ cicerbita alpina van Roos (net aan overkant van vijver, rechts van buxus/ligusterbol en vijver-overloopgeultje’) , een zaailing van een gekweekte pinksterbloem (wordt ca 40 cm hoog, in pot gezet), een potje muskuskruid, klein bodembedekkertje, van Machteld (langs dwarspad achter bij stukje dwarsbeukenhaag, tussen speenkruid), een echte koekoeksbloem (in tweede kweekbed, net achter irissen) en stukje prachtframboos van Annelies (staat nog in een emmer).

Kort maar overweldigend is de bloei van de magnolia’s.
Van kleine struiken, tot kolossale bomen. In deze tijd van het jaar zie je de witte, zachtroze, en soms bijna paarse bomen, volop in bloei voordat het blad verschijnt. Na een paar weken is het over, en regenen de grote bloembladeren omlaag.
De rest van het jaar vooral blad en soms vreemde vruchten.

Maar voor nu even: genieten van de bloemen. Deze zijn op ooghoogte, een straat verderop aan de Vondellaan.

Welke het precies is weet ik  niet, als ik wat plaatjes bekijk op internet dan lijkt het op een magnolia soulangeana.

De eerste kievietsbloemen bloeien bij ons in de tuin.

Gistermiddag, toen Jitske op de thee was, liet ik ze haar zien.
Moet je eens in de Hortus gaan kijken, zei ik, in de Laarmantuin. Daar zie je een veld vol, de geblokte en ook de witte.
Oh, zei Jitske, dan gaan we daar zondag kijken.

Wij gingen ook wandelen, en namen het bochtje door de Hortus. Nog bijna geen kievietsbloemen te zien. Te vroeg! Wel veel primula’s en bosanemonen. En prachtige bloeiende prunussen, nog net niet aan het ‘sneeuwen’.

Vorig voorjaar heb ik een klein filmpje gemaakt van de kievietsbloemen. Ik dacht dat het filmpje van begin april was, maar blijkt eind april te zijn. Dus nog 2-3 weken wachten voor het zo mooi bloeit als op dit 2018-filmpje.

Je hebt kuddedieren en kuddeplanten. Kuddeplanten zijn planten die het goed doen in grote groepen. En ik denk aan lente-kuddeplanten, dan denk ik aan narcissen. Grote gele velden in alle vrolijkheid. In het parkje bij ons om de hoek, of bij Winfried in de tuin.

Iedereen heeft wel een favoriete oom of tante. Bij mij zijn dat Oom Herman en Tante Els, mijn peet-ouders. Beiden lezen al ruim acht jaar dit weblog ’t Groentje. Eind vorig jaar kreeg ik nog een foto van hem uit hun tuin.

Met mijn broer en zus was ik donderdag bij het afscheid van Oom Herman. Op een mooie plek aan de duinen, vlakbij het strand, de duinen en de zee waar hij zo van hield.

Vroeger toen we klein waren zijn beide gezinnen eindeloos vaak bij elkaar op bezoek geweest en jarenlang samen op vakantie. Geweldig was dat. Mijn neven heb ik al lang niet echt gesproken, af en toe een mail. Tot twee jaar terug wekelijkse updates via telefooncontact tussen mijn moeder en Tante Els.

De laatste jaren was het contact vooral digitaal, via mails en dit weblog. Onderwerp was vaak de tuin. Heel mooi was dan ook de omschrijving die een van de zonen aan zijn vader gaf in zijn verhaal en in de tekening.

Herman hield van voorjaarsbloemen en bollen. En voor alle aanwezigen was er een zakje (zomer)bollen met deze tekening. Dahlia’s, begonia’s, gladiolen. Over een paar maanden, als die in bloei staan, weer een mooie herinnering. De bloemen van de man van groen en doen.