Categorie: Elders

Als ik dit stel zie moet ik denken aan Bert en Ernie.
Twee vriendjes.
Genoeglijk naast elkaar in de wei.
Aan de Hoornsedijk, tussen Haren en Groningen.

 

Dat is het mooie als je bijna bij op de provinciegrens woont! We kunnen vanuit huis zo Drenthe inwandelen, of juist in Groningen wandelen. Met de lenteachtige winterdagen van afgelopen weken hebben we heel wat mooie stukjes landschap gezien. Lage zon, strogeel riet, water, recept voor fraaie foto’s.

Eindeloze open land- en waterschappen. Bewoonde wereld is niet ver weg. Op foto 2 (Eelderdipeje), zie je rechts op de horizon de gebouwen van de suikerfabriek – Hoogkerk, en links op de foto zie je de uitzichtstoren.
Als ik de camera bij het maken van de onderste foto iets verder naar links gedraaid had, zou je de witte pluimen uit de schoorstenen van de industrieen langs het Winschoterdiep tussen Groningen en Hoogezand hebben gezien.

Een stukje verderop in de straat, twee tuinen vol met krokussen.
Vorige week op een grijze dag: dunne bleke stengeltjes, afstekend tegen de donkere grond, als soldaten in het gelid.
En nu, met de prachtige zonnige dagen. Luidkeels zingende krokussen, lachend naar de zon. Genieten.

20190210  Kom ik bij het doorbladeren van dit weblog nog wat niet geplubliceerde blogjes tegen…..
Bjj deze alsnog een blogje van mei 2016.

20160502
Vorige week naar een leuke lezing geweest over -vooral- wilde planten rond stad en dorp. De lezing werd gehouden door Kees Boele, bioloog uit Haren. De lezing werd gehouden in het entreegebouw van de Hortus Haren, en vandaar uit keken we uit op het laatste stukje van de oude grote kas in de Hortus. Die wordt gesloopt. In het gebouw dat aan die grote kas vastzat, had Kees 10 jaar lang zijn kantoor.

Kees is een zeer enthousiast spreker, en voor de gelegenheid had hij zijn powerpoint-presentatie gevuld met planten die hij in de buurt van Haren op de foto had gezet. Leuke weetjes volop, zoals de manier waarop verschillende planten uiteindelijk in onze omgeving terecht zijn gekomen.

Kees is van het type ‘bottom up’ of ‘door de knieen’: de allerkleinste en bijna onooglijke bloempjes hebben zijn aandacht en interesse.

Fris en zonnig, deze zondag.
Direct na de lunch de wandelschoenen aan, klein rugzakje mee en op stap.
Zonnebril bleek erg handig.
Over dijkje, langs bosrand en stukje bos, priveterrein, maar opgegesteld voor publiek, waar we niet eerder waren. Daar kwamen we Ome Beuk tegen.

Meestal fietsen we hier langs. Stukje langs weggetje en langs landgoed De Braak. Langs de rand van een wijkje, en toen kwamen we tot onze verrassing via klein doorsteekje in De Onlanden. Natuurgebied met open graslanden, petgaten, rietvelden, dijkjes, slootjes, het Eelderdiepje. Vanuit Drenthe (Eelde-Paterswolde) naar het noorden, richting Groningen. Meer mensen naarmate we dichter bij de Stad kwamen. Allemaal genieten van een winterwandeling. Natuurgebied gaat over in parklandschap, Hoornse Plas, nog meer mensen, kinderwagens, kindjes op fietsjes, Opa en Oma er bij.
Weer bijna 15 km in de benen. Laatste stukje de bus genomen, tot 1 halte verderop.

Aanvulling 17 februari: nieuwe wandeling, weer langs Ome Beuk. Bovenste foto van het bordje, nu niet overbelicht. 

Vorige week wandelden we in de Chinese Tuin in de Hortus en roken opeens een heerlijke geur. Bloemengeur, op een grijze vriesdag. We volgden onze neus en kwamen uit bij een Chimonanthus praecox struik, een meter of twee hoog.

Aan de kale takken witachtige bloempjes met een rood hart, en dus die  heerlijke geur. Nederlandse namen zijn Winterzoet of Meloenboompje.

Het is een langzaam groeiende struik, die -naar verluidt-  pas een jaar of 5 na het planten bloeit. En hoe warmer de voorgaande zomer was, hoe rijker de bloei in januari- februari (soms al in december). De beste standplaats is een zonnige plek in de tuin te zijn op een waterdoorlatende bodem. De bloemen witachtig, zoals op de (internet) foto, of wat geliger.

Weer eentje voor op de lijst van wil-ik-ook-hebbuh-planten. In de zijborder langs de oprit denk ik.

 

Deze dia is eind jaren 50 van de vorige eeuw gemaakt.

Deze dia is eind jaren 50 van de vorige eeuw gemaakt.
Op een mooie voorjaarsdag.
Door mijn vader.
In de keukenhof.

De dames staan er mooi bij,
in gelijkgestemde kleding en tasjes.

De kleuren van de tulpen kun je er een beetje bij denken.
De tand des tijds en de tropenjaren
hebben vooral de groene kleur doen verdwijnen.

Ik maakte met mijn telefoon een foto van het projectiescherm, zie onder. De foto boven is enigszins bewerkt op de computer, het groen en de felle kleuren kreeg ik er niet meer in  terug. Wel een beetje rood eruit.

 

 

Dit was een week waar ik steeds bijen tegen kwam.

1. In de supermarkt kwam ik Imker Doeke tegen.
2. Bij wandeling langs de Natuurtuin in Haren zag ik -van een afstandje- onze bijenkasten. Als je goed kijkt op foto 1, zie je middenin de bijenkasten staan. Uitvergroot op foto 2.
3. Bij andere wandeling -in de Hortus- de bijenstal even bekeken. Geen activiteit in de ‘kijkkast’, wel een serie (historische) korven.

In de tuin is nu even niets te doen, dus rondje door de tuin is snel klaar. Voor de dagelijkse portie buitenlucht is een wandeling in de omgeving ook prima. Zaterdag in rap tempo 12 km gewandeld, de zon scheen lekker en staat zo laag aan de hemel dat de zonnebril erg handig was. En vandaag in iets rustiger tempo een rondje door Hortus Haren. Kan niet precies aangeven hoeveel stappen, want de telefoon die ik als fototoestel gebruikte vond het te koud, en hield er halverwege mee op.
Tip: houd je telefoon in je binnenzak als het buiten zo koud is, en niet in de buitenzak van je jas: batterijen houden niet van kou.
Binnen op de lader, en het was zo weer goed overigens.