Categorie: Tuin

Omdat je nooit weet hoe lang de sneeuw blijft liggen… Zaterdag ochtend vóor 8 uur naar buiten om rond te kijken. Het was duidelijk een wat nattige sneeuw geweest, die nu als een ijsdeken stevig op de halmen van het gras en de takken van de struiken zat. De ene budleija langs het pad heb ik nog niet gesnoeid: de takken bogen bijna door tot aan de grond. Lastig om met de oud papier kliko onder door te lopen (zie foto 4). Plaatjes maar een beetje groot in deze blog opgenomen. Gewoon op de foto’s klikken en er verschijnen wat grotere exemplaren van de foto’s op je scherm. Genieten van winterplaatjes. De winter is zo voorbij. Morgen al weer tegen de 15 graden, zeggen ze.

Heerlijk door de tuin banjeren. Dikke sokken aan en natuurlijk de klompen. Nooit koude voeten. Handig om af en toe goed op de rand van de schep te staan om een wortel door te steken. En omdat de klompen een wat groter oppervlak hebben dan de Zweedse klompen die ik ook regelmatig draag, beter om door de borders te lopen.

Dit weekend een beginnetje gemaakt met klimop weghalen. Zaterdag een deel van de klimop die het snoeipaadje langs de heg met buurman Jan helemaal overgroeide. Op zich niet erg, daar kom ik zelden, maar ook de pollen sneeuwklokken die daar stonden werden behoorlijk ingekapseld. En vandaag, zondag, rond half vier nog een uurtje naar buiten. Op een oude foto van het bosperkje achter in de tuin zag ik een enorme vlakte aan sneeuwklokjes, veel meer dan nu. Hoe kan dat, dacht ik. Nadere inspectie liet zien dat ook hier de klimop langzaam het hele perceel overnam. Begonnen met de meterslange slierten weg te trekken en al doende werden er langzamerhand meer sneeuwklokjes zichtbaar. Vooral blad, waarschijnlijk wat te donker geweest onder de deken van klimop. Zoals te zien op de onderste foto: er is nog genoeg te doen. Onder de heuvel van klimop zitten nog enkele kruisbessenstruiken en een omgevallen boomstam. Gelukkig vandaag mijn tuinhandschoenen aan…. ook her en der bramen tegengekomen.

En nu ik het toch over sneeuwklokjes heb…

Deze kreeg ik van Jitske toegestuurd in een app. Ze was op bezoek in Wubsbos. Een prachtige Groninger tuin, vooral als de stinzenplanten volop bloeien. Welke sneeuwklok het is weet ik niet, wel een met een extra groen streepje.

@ Jannie: weet jij de naam?

Onder onze pergola vlak bij de achterdeur staan een paar hellebolussen. Een dubbele witte. En een enkele rozerood met stippen. De witte bloemen, eigenlijk meer groene-witte, zijn dubbel of driedubbel en ‘kijken omhoog’. Je kunt de bloem zien. De roze is veel eleganter, en als de bloemen net open zijn hangen ze met hun bloemengezichtjes een beetje verlegen naar beneden. Om de sproetjes te kunnen zien moet ik dan de bloem even optillen en omdraaien. Of het kikkerperspectief nemen. Met de telefoon op selfiestand een foto omhoog nemen.

Op de eerste foto zie je onder in beeld ook een heel aantal zaailingen. Die ga ik deels oppotten en dan een paar jaar geduld hebben. Als ze na een paar jaar voor het eerst gaan bloeien is pas te zien of ze er net zo mooi uitzien als hun ouder.

Afgelopen dinsdag , mooi zonnig weer , en op stap met een van de tuinmensen van de Hortus Haren. Een interview met Rijk de Ruiter voor het eerstvolgende ‘vriendenbericht’ van de Vrienden van de Hortus. Rijk werkt al bijna 10 jaar in de Hortus en leuk om te horen wat voor hem de favoriete tuinonderdelen zijn. Zijn favoriet is de Hondsrugtuin, waar hij vanaf het begin bij betrokken is geweest. En daar wijst hij me ook op iets dat ik niet eerder gezien had. Een grijzig, papierachtige ‘balletje’ in een stukje hoog gras: een eierzakje of cocon van een wespspin. Daar zijn vorige zomer de eitjes ingelegd. En ergens in april komen de kleine spinnetjes uit de cocon. En nu ik er eenmaal 1 gezien heb, blijken er nog veel meer te zijn. Je moet even weten waar en hoe te kijken.

De wespspin is een spin uit de familie van de echte spinnen of Araneidae. Soms kom je de naam wespenspin of tijgerspin tegen. De wetenschappelijke naam is Argiope bruennichii. Het vrouwtje heeft gele en zwarte streepjes op het achterlijf, vandaar de naam.

Heel langzaam begin ik in deze tijd van het jaar de tuin van oude plantenstengels te ontdoen. Dit is het seizoen in de tuin met de minste hoogteverschillen. Het oude spul is weg, de nieuwe planten zijn nog erg laag en beginnen voorzichtig uit de grond te kruipen. Linksonder op de foto de stapel met in stukjes gebroken stengel van de enorme pol polonium polymorpha, in vol ornaat zeker 2 x 2 x 2 meter. En op de achtergrond, net rechts van de ligusterhaag een rood stipje. Daar hangt een aardewerken papegaaitje in de roos.

Steeds meer krokussen gaan bloeien.