Maand: juni 2019

Na twee hele hete dagen in het begin van de week was het donderdag opeens bewolkt en net onder de 20 graden. Perfect wandelweer, dus een etappe van de pronkjewailroute meegepikt. Van Boerakker naar Grijpskerk.

De woensdag van de tuinreis begonnen we in het plaatsje Bourton-on-the-hill, bij Bourton House. Een statig huis, origineel van eind 16e eeuw, en begin 18e eeuw herbouwd. Laatste 300 jaar ziet het huis er van buiten ongeveer hetzelfde uit.
De tweede helft van de 20ste eeuw werd het huis 5 of 6 maal doorverkocht, niemand bleef er lang en de tuin raakte in verval. In 1983 werd het gekocht door Mr. and Mrs. Paice, die de tuin stukje bij beetje lieten restaureren. Vanaf 1987 is de tuin ook open voor publiek.

De entree tot Bourton House Garden is via de Tithe Barn, een oude schuur, uit 1570. Vroeger kwamen de mensen/ boeren uit de omgeving hier hun belasting (tithe) betalen. Nu een mooi rustiek gebouw, waar ook het winkeltje is, en voldoende ruimte om met een flinke groep binnen koffie of cream tea te nuttigen. Mooi als slecht weer lokatie, of als het heel warm is, of als je gewoon even wilt uitrusten.

We spraken een jongeman aan die een grote buxusstruik aan het snoeien was. Of hij (al) veel last had van de buxus rups. Nee eigenlijk niet erg, ze deden niets aan de bestrijding. Af en toe een rups, maar geen grote schade. Hopen dat dat zo blijft, want er is erg veel buxus in deze tuin, in strakke rechte vormen, maar ook zwierig, zoals op de middelste foto. Daarnaast veel taxus hagen. Zes weken per jaar zijn we er mee bezig, zei hij, met het snoeien van de hagen. Niet in 1 stuk gelukkig, maar in delen.
Ik vroeg of ie geen last had van buxus die na het snoeien verschroeide in de zon. Nee, we snoeien gewoon niet als de zon schijnt.

Sudeley Castle is een plek met een rijke historie. Maar liefst vier Engelse koninginnen zijn er geweest, en eentje -Katherine Parr, de laatste vrouw van Henry VIII- is er zelfs begraven. Het is daarmee het enige landgoed in het Verenigd Koninkrijk, dat in prive handen is, en waar een Engelse koningin begraven is.
Wij kwamen vooral voor de tuin, maar het kasteel zelf is zeker het bekijken waard. 1000 jaar geschiedenis, en dat merk je. Rijke geschiedenis, hier woonden geen armelui. De huidige bewoners, Lady Ashcombe woont er al 50 jaar, zijn zeker niet onbemiddeld. Een deel van de tuin en het kasteel was niet toegankelijk, prive. Een groot deel wel open, voor tuinbezoek, maar in de zomermaanden ook voor theatervoorstellingen (erg mooi in de buitenlucht, bij zo’n grote ruine, en veel activiteiten voor kids (‘knight school’, riddertje spelen).

Aan het eind van de dag gingen we nog op bezoek in een prive tuin, White Cottage, waar de familie Bates ons welkom heette. Met koffie, thee, iets lekkers, en vooral heel veel enthousiasme.

In 1981 kochten Mel en Jan het huis, met een fors stuk land. De laatste ijstijd heeft hier een flinke kleilaag gedeponeerd, een morene, en het was echt een woest stuk terrein. In de zomer van 1981 liet Mel de buur -boer het grondstuk frezen. GRote klonten klei, die in de eropolgende winter stukvroren. STukje bij beetje werd de tuin aangelegd. Eerst wieden, wieden en wieden (met de hand). Veel gras, en allengs kwamen er meer eilandborders in , met steeds meer planten. Jan, de vrouw, was van de planten. Een tijd was ze helemaal dol op (tuin)geraniums, had ze er zelfs een kwekerij van. In 1998 (of 1999?) zijn er opnamen voor Gardeners World gemaakt. Eens kijken of ik dat kan terug vinden.
De familie Bates had green ‘grand design’ voor de tuin. “I am a bloke“, zegt Mel, “design is not in my skill set.” In het voorjaar moet het ook mooi zijn, heel veel kievitsbloemen.

Inmiddels is het echtpaar op leeftijd (79 en 80), en doen ze het wat rustiger aan. 1 dag in de week hebben ze een tuinman die helpt. Maar bezoek in de tuin, blijven ze erg leuk vinden. Kupers tuinreizen kwam eerst met 1 bus, en dit jaar al drie. Jan is stil, maar weet alles van planten. Mel is de vrolijke prater, een onstuitbare woordenstroom. En de lieveling van iedereen is Nelson, de kleine snautzer.

Why didnt you bring the sun, roept Mel uit, it has been the wettest June since 1910 here.

De tuin waar een roos naar genoemd is, Kiftsgate Court gardens. De roos Rosa filipes ‘Kiftsgate’ bloeit met trossen witte bloemen en is een echt monster. De eigenaren van Kiftsgate Court Garden claimen dat hun roos de grootste rozenstruik in Europa is. Zou best kunnen. De dame die ons ontving gaf ons de ‘uitdaging’om de roos te vinden. Hint 1: in een boom. Hint 2: hij bloeit niet, het is nu derde week juni en de roos bloeit pas half juli… Kiftsgate roos is een doornroosje roos, als je even niet kijkt is jet huis (of kasteel) begroeid.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Een tuin met moderne onderdelen en klassieke elementen. Wist je dat Kiftsgate hemelsbreed maar 250 yards (we zijn in Engeland) van Hidcote verwijderd ligt. Alleen ligt Hidcote op een plateau en Kiftsgate net aan de rand van het plateau. Dat betekent dat er forse hoogteverschillen zijn, en met een tikje regen zoals deze dag, kunnen de steile paadjes flink glad zijn. Goed oppassen dus, op weg naar beneden. Daar beneden in de diepte lag een halfronde vijver, met prachtig uitzicht op het landschap.

Het was een beetje nat deze middag, om te voorkomen dat de graspaden kapotgetrapt werden door de vele bezoekers waren sommige stukken afgesloten. Een moeilijk stuk, onder dikke schaduw van bomen bleek zelfs kunstgras te hebben!

De naam van deze tuin ken ik van verschillende tuinprogramma’s en van een heel bekende lavendel cultivar, lavendula angistifolia ‘Hidcote’, of ook wel de gewone lavendel, die wij ook in de tuin hebben staan. Waar de tuin precies ligt wist ik niet, nu wel.
In de Cotswolds, vlakbij het leuke plaatsje Chipping Campden , ligt Hidcote Manor Gardens.

Ruim 10 hectare, in fasen aangelegd tussen 1907 en 1938 door Lawrence Johnston, die veel van de planten zelf verzamelde. In 1948 schonk hij de tuinen aan de National Trust. Mooi dat we drie uur de tijd hadden in deze tuin, zo veel te zien. Met gebruik van veel taxus- , hulst-, en beukenhagen is Hidcote verdeeld in vele tuinkamers. Tuinkamers met vijvers, een witte tuin, overal doorkijkjes.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Ze maken in de tuin weinig gebruik van naambordjes, maar je kunt een foto maken van een plant en een mail-met-foto, en waar de plant in de tuin staat opsturen. Heb ik gedaan voor een plant met gekke ronde knoppen. Als ik geen antwoord krijg, wijd ik er een blogje aan, misschien weten jullie lezers het.

In bijna elke tuin die we bezochten in de Cotswolds stond wel ergens een partij erigeron karvinskianus. Ook wel Mexicaans madeliefje of muurfijnstraal genoemd. Zo’n geweldige plant op een natuurstenen muur of trap. En die heb je bij bosjes in de klassieke Engelse tuinen.

Bij allerlaatste tuin, die we op de terugweg bezochten, was ook een kwekerij. Daar een potje erigeron meegenomen. Die moet ik nu op een stenige plaats zetten, zodat ie zich daar kan uitzaaien. Ben benieuwd of dat nu wel een keer gaat lukken. Al een kaar keer geprobeerd.

Van 17-22 juni op tuinreis geweest, met tuinvriendin Jitske. Reisdoel: the Cotswolds in Engeland, Shakespeare country. Met de bus, van Kupers Tuinreizen. lange reisdagen, dat wel, heenweg om 5:13 de trein uit Hareb naar opstapplaats Zwolle. Dan Amersfoort, Utrecht, Hazeldonk (bij Breda), Gent, via een omweg vanwege files, naar Calais. Bus op trein en in halfuurtje door de tunnel. Ook aan Engelse kant nog vijf uur rijden. Iets meer zelfs door file rond Londen in spitsuur. Die 5 uur werd onderbroken door het eerste tuinbezoek. Lekker voor de tuinliefhebbers en ook nodig als rustpauze voor de chauffeur. Deze eerste tuin ligt in Kent, bij het plaatsje Sevenoaks, ten zuidoosten van Londen: Great Comp Garden.

7 hectare groot, rondom een 17e eeuw landhuis. Uitgestrekte grasvelden, golvende borders, slingerende bospaden, een ruine, en formele delen. Heel veel salvia’s ook. De curator van de tuinen, William Dyson, heeft ook een salvia-kwekerij, en heeft in 2015 op de Chelsea Flower show gestaan.

Van 17-22 juni op tuinreis geweest, met tuinvriendin Jitske. Reisdoel: the Cotswolds in Engeland, Shakespeare country. Met de bus, van Kupers Tuinreizen. lange reisdagen, dat wel, heenweg om 5:13 de trein uit Hareb naar opstapplaats Zwolle. Dan Amersfoort, Utrecht, Hazeldonk (bij Breda), Gent, via een omweg vanwege files, naar Calais. Bus op trein en in halfuurtje door de tunnel. Ook aan Engelse kant nog vijf uur rijden. Iets meer zelfs door file rond Londen in spitsuur. Die 5 uur werd onderbroken door het eerste tuinbezoek. Lekker voor de tuinliefhebbers en ook nodig als rustpauze voor de chauffeur.