Vorige week een stukje over af te halen tayberries. Voor Rob was het helaas te ver, hij woont in Zuid-Limburg. Maar Marijke uit Peize kwam wel langs, en nam naast tayberries (voor zoon Tim), ook herfstframbozen (in eigen tuin gezet), een rosa multiflora, 1 Japanse wijnbes en een persicaria campanulata mee.
Dorpsgenoot Eleen had ook een tayberry ‘besteld’, en ik had afgesproken de struikjes in ee emmer op de oprit te zetten. Rond tien uur na de koffie liepen we naar buiten voor een wandelingetje, met een briefje om op de emmer te plakken (we zijn er even niet). Maar Eleen was al langs geweest! Later op de dag kreeg ik mail dat de planten -tayberry en herfstframbozen- inmiddels een nieuw plekje bij hun in de tuin hadden gevonden. Mooi.
In porties weer een buxus heggetje eruit. Op een doordeweekse middag het groene deel, als bloemkoolroosjes afgesnoeid. Van buiten leek het nog behoorlijk groen, binnenin al flink wat vraag van afgelopen jaar. De stronkjes liet ik staan, voor Eddy om uit te scheppen. Dat deed ie zaterdag. De kleine stronkjes, vochtige, maar niet kletsnatte grond, prima scheppen.
Er was 1 struik die ik groter had laten worden, dan zijn ook de wortels meteen een stukj robuuster. Daar moest de takkenschaar even aan te pas komen om de dikste wortels door te knippen. Datzelfde gold voor de stronk van de buxus achter in de tuin, die Eddy een paar weken geleden al van het groen had ontdaan. Net als een ligusterbol, die per ongeluk voor een buxus werd aangezien. Die groeit wel weer uit.
Afgeknipte buxus haag, het pad ervoor (rechtsonder) nog begroeid.
Het paadje naast het verwijderde haagje is afgelopen jaar (jaren?) niet gebruikt, er groeiden zoveel planten in en tussen de tegels en het haagje werd steeds breder, We namen steeds de kortere weg over het terras. Nu dus weer een smal strookje tuin ter beschikking. Gevuld met pachysandra (snoeisel van de tuin van Pieter en Mirjam waar we van de zomer langsfietsten) en een paar vrouwenmantels die al meer dan een jaar in potten hebben gestaan. Heeh, lekker, hoor ik ze bijna zeggen, als ze bevrijd worden uit de potjes.
Buxus verwijderd, en ziehier, het paadje wordt zichtbaar. Rechts op de foto begint het terras. Ingeplant strookje tuinStronk buxus van paar weken terug, mag er ook uit.Schep, schep.
Als ik 1 plant moet noemen, die dit jaar de aandacht trok van verschillende bezoekers van onze tuin, dan is het wel de fazantenbes. Leicestera Formosa. 1 exemplaar staat wat verstopt in de heesterborder vlak bij de vijver. De andere, staat meer in het zicht, en is dit jaar uitzonderlijk groot geworden. Deze foto’s zijn van vandaag. Steeds komt er een niuewe krans van bloempjes, en zo ontstaan steeds langere trosjes. DE schitbladen blijven mooi donkerrod en op de plek van de witte bloempjes vormen zich glimmend paarse besjes. Eetbaar ook, en ze ruiken naar …. caramel.
Paar ‘bestellingen’ opgenomen voor stekjes van deze heester. Dat moet wachten tot het voorjaar, volgens de stekinstructies op internet.
Gister stond ie nog hier in de tuin, een minivijver in de vorm van een grote blauwe tubtrug met verschillende tijdelijk geparkeerde waterplanten. Nu is de emmer na een paar maanden weer voor wat anders te gebruiken. Dorpsgenoot Luuk kwam langs en nam de planten mee om in een kuip in zijn tuin te zetten. Hij nam ook nog een grote kluit darmere peltata, schildblad mee. Die heeft het hele zomerseizoen gewoon als kluit, met een stukje plastic zak erom heen, tegen de schuur aan gestaan. Meer kon ik niet aan hem slijten.
De minivijverSchildbladTransplantatie gelukt! Deze foto kreeg ik twee weken later van Luuk, ingegraven kuip in zijn tuin met de waterplanten erin.
Net achter de oude biels naast de oprit heb ik jaren geleden een aantal herfstkrokussen geplant. Een opvallende lila kleur die je in deze tijd van het jaar niet zoveel ziet.
Sommige jaren mis ik de bloei helemaal. De krokussen bloeien niet zo lang, en als het miezerig of erg nat weer is helemaal niet. Bovendien zijn we dan weinig buiten of lopen zo snel mogelijk over de oprit naar de deur. Maar dit jaar dus weer mooi wel. Omdat het nog relatief warm is, ook ’s nachts, groeien de bloemen snel. En er zijn nog slakjes die er als de kippen bij zijn om aan dit lila blad te knabbelen.
Herken je deze plant? Het stukje op de foto is ongeveer 4×4 cm. Heel bekende plant. Hoewel dit formaat en ook de groeitijd bijzonder is. Normaal is dat in de zomer. De paarse verdikkingen zijn heel stevig. Ik heb het plantje nu opgepot. Eens kijken hoe het verder groeit.
Waar het kan maak je gebruik van een mooi uitzicht op het landschap om je tuin heen of de tuin van de buren. Wat vind je hiervan?
Het dondkergroen rechts en links is van taxussen in onze voortuin, net als het al redelijke lege boompje links (lijsterbes), het groen spul onder aan de foto (rosa rugosa) en rechtsonder respectievelijk een toefje miscanthus en -beetje in de schaduw van de taxus- hersftasters. De blikvanger, de prachtige geeloranje boom is geleend, die staat aan de overkant van de straat bij overburen Peter en Thea in de tuin. De foto is al weer van week geleden, toen de boom mooi werd aangelicht door de lage middag zon. Inmiddels is de boom al weer een stuk kaler, door de stevige wind afgelopen week.
Vanuit de voorkamer
Zo ziet het eruit vanuit de erker van de voorkamer. Daar drinken we nu elke ochtend koffie en elke middag thee. Mooi uitkijkend op de langzaam veranderende kleuren in de tuin.
Er wordt weer flink gevlogen, of de staat van de atmosfeer is zo dat de vliegtuigstrepen lang blijven hangen. Dit was vrijdagochtend. Geen witte strepen, maar een netwerk van roze strepen bij het ochtendgloren.
En als we uit het slaapkamerraam niet naar de lucht kijken maar naar onze zijtuin beneden dan zien we dit.
Oktober is een mooie tijd voor de tuin, blad van de paden en grasvelden in de borders vegen, vaste planten delen. Het snoeiwerk aan struiken en bladverliezende bomen stel ik nog even uit tot het blad er af is. En stukje bij beetje delen van het pad onkruid/grasjes vrij maken en het overhangende groen afknippen. Verder niet veel weghalen. Winterklaar is bij ons gewoon zoals de planten zelf de herfst en winter in gaan. Alleen waar we iets willen veranderen of waar het in de weg zit knippen we voor de winter iets af.
Nu is ook een mooie tijd om winterstekken te nemen. Dat kan van verschillende heesters en in niet ingewikkeld. Je knipt stukken van een rechte twijg, met 3 of 4 ‘knopen’, verdikkingen op de tak. Je haalt alle blaadjes eraf en knipt de onderkant net onder het onderste oog schuin af, de bovenjkant net boven het 3e of 4e oog knip je recht af. Echt iets om consequent in te zijn. Op-z’n-kopse stekken groeien niet.
Op de bovenste foto van links naar rechts, on de onderste van rechts naar links: Gewone jasmijn, buddleija, liguster, boerenjasmijn ‘Belle Etoile’, deutzia.
Bind de stekken in bundeltjes (pointy end down) en zet ze voor tweederde in een sleuf in de tuin. Sleufdicht gooien en voor twee maanden later in je agenda zetten : winterstekken afzonderlijk oppotten (en labellen). Dan is de snijwond mooie geheeld. Na het eerste groeiseizoen in pot – en indien nodig bewaterd- zet je de struikjes op hun eigen plek in de tuin (of je geeft ze kado). Werkt ook goed met bv. rozen.
