In een pot op het terras hebben we een lavendel, een kuiflavendel. Twee jaar bij een bezoekje aan de Grote Markt in groningen gevonden. Zonder potje, droge kluit. Had wars iemand onder de snelbinder gedaan en toen spring de lavendel pardoes uit haar potje. Nu staat ze als twee jaar bij ons op het terras. In een terracottapot. Kleurt heel mooi, wel goed in de gaten houden. Een terracotta pot, en dan ook nog een die de hele middag de zon heeft droogt snel uit. Een lavendel moet daar wel enigszins tegen kunnen, maar het moet niet te gek worden. DE kuifjes van de bloemen zijn nu mooi open, de hommels hebben de plant gevonden. ’s Middags bij de thee schijnt de zon door de kuifblaadjes heen, net glas in lood.
Onze tuin is aan de straatkant ongeveer 20 meter breed. De ene helft heeft een ligusterhaag papalel aan de stoep. De andere helft begint met een grote gele taxus, dan een ilex crenata, nog wat andere struikjes en dan richting de oprit allemaal laag spul. Vorig jaar een muur van teunisbloemen, maar ook een rij met pollen pitrus. Een heel taai ‘gras’, inheems , dat het uitstekend doet in vochtige, venige gebieden. En ook in venige tuinen. In de afgelopen weken heb ik eerst de uitgebloeide teunisstengels weggehaald, een grote berg. Daarna steeds een stukje van de pitrussen opgeruimd. Stukje bij beetje want het is hard werken om de pollen eruit te krijgen (zonder de schep te breken) en op de aarde zo veel mogelijk van de pollen af te hakken/kloppen. Vandaag nog een stuk van het adderwortelperk afgestoken. Ook een wilde plant, zeldzaam tot zeer zeldzaam in Nederland in het wild. Vooral langs veenriviertjes en vochtige zure plekken. Ook veel in tuinen omdat de plant als stinsenplant is gebruikt en zo op meerdere plekken terecht is gekomen.
Potjesman, zoveel potjes heb ik vandaag leeggemaakt.
En zo had ik een strook van 4 meter lang en 60 cm breed, langs de stoep vrij. Tja, wat zal ik daar inzetten. Niet de tere plantjes want de strook ligt bij de stoep, op het zuiden, en omringende planten als kleine japanse duizendknoop en adderwortel (ofwel opdringerig). Gelukkig had ik nog heel wat planten eerder dit voorjaar opgepot. Zo kon ik de streep grond inplanten en ontstond tijdelijk de ‘potjesman’. Totdat het zo hard ging waaien dat de potjes in het rond tolden.
Onze fietsenschuur is van hout, en gaat al bijna 30 jaar mee. Van buiten gebeitst, van binnen gewoon kaal hout. Jarenlang leietn we de schuurdeur open, voor de ventilatie. Het hout aan de binnenkant van de deur is grijs en verweerd. In de zomer komen wespen er altijd wat vezels vanaf schrapen. In eenkier voor de deur heeft zich een ijslandse papaver genesteld.
Papaver bij de schuurdeur
Vorig jaar constateerden we bij jaarlijkse poetsbeurt van de schuur dat de bovenkant van de deur door de jarenlange nattigheid behoorlijk aan het vergaan was. Nu gaat de deur altijd dicht, als er kans op neerslag is.
Jammer voor de papaver dachten we. De bloemen worden afgekneld als de deur dicht gaat,
Nee hoor: Deur open, deur dicht. De bloemen bloeien door. En als we met de fiets er in en uit gaan, gewoon om de papaver heen. Ieder zijn eigen plekje.
Tekst en plaatjes, daar bestaan de meeste stukjes op dit weblog uit. Een experiment: gesproken woord en bewegende beelden. Ik heb een vlogje opgenomen in de tuin. Onderwerp de vijver.
Een filmpje gemaakt, en een account op VIMEO geopend. Dat is een digitale omgeving waar je filmpjes kunt neerzetten, net zoiets als youtube. Als het goed is kom je door op de link hieronder te klikken bij Vimeo. Doe dat wel op de computer en niet op je telefoon. Dan is het beeld te klein, denk ik. Paswoord is : Vijver
En wat betreft geluid; het eerste en laatste fragment, waar ik zelf in beeld ben is het geluid wat harder, de andere fragmenten (blijkbaar houd ik de telefoon wat verder van mijn mond af) wat zachter. Eventueel tijdens het kijken het geluid op je computer bijregelen.
Dit is een probeersel. Eens kijken of er reacties komen, zowel op techniek, als op de inhoud.
En als het niet lukt, een paar foto’s.
Op de voorgrond de koningsvaren die zich mooi ontroltVan achter vijver terugkijkend naar de achterkant van het huis. De klimrozen als een groene golf over het fietsenschuurtje.De kleine van Brienenoordbrug in de tuin
Nog niet eerder van gehoord, maar het blijkt al sinds 2005 te bestaan. De internationale dag van het naakt tuinieren. Toevallig kwam ik het tegen in een regionale krant; was op zoek naar lokale tuincentrum Tubantia, en kwam bij de gelijknamige Twentse krant uit. Daar stond een stukje over deze dag. Zelfde stukje kwam ik ook in andere kranten tegen.
Elk jaar op de eerste zaterdag in mei. Dit jaar dus op 2 mei. Met 12,8 graden hier in ’t Noorden best fris. Nou voorruit.
Als een kat een plant was, dan kon je kleine poesjes maken door de kat te stekken. Gewoon in een bak met grond, watergeven en dan komen er worteltjes aan. Als de kat lang genoeg blijft zitten dan. Buurpoes van paar huizen verderop, Suzan, deed haar best. Uren lang bracht ze vandaag weer door in een van de plantenbakken. Nog geen stekjes gevonden.
Voortuin, twee Azalea’s, nog erfenis van Ome JobZijtuin, oranje azalea, nog erfenis van Mevrouw Arling
In deze tijd van het jaar, wolken van kleuren, van de azalea’s en rodondenrons. Zure grond, maar niet uitdrogen. Deze azalea’s in onze tuin zijn iets hoger dan een meter en al zeker 30 jaar oud. In Japanse parktuinen kun je een overweldigend landschap van kleuren zien. Nu even niet, zonder openbaar vervoer lastig te bereiken. Aan de overkant van de straat, bij Hermien staat een reusachtige rodo, met witte bloemen. Vanmorgen zag ik dat ie in bloei stond.
Oproep: is er iemand die fraaie azalea’s in de tuin in bloei heeft staan deze week, en die binnen 10 km van Haren woont. Stuur een email/berichtje, dan kom ik graag kijken. Vanaf de staat als het te zien is, of met vooraankondiging op 1,5 meter afstand. Voor anderen: stuur een foto 😉
NOg steeds nieuwe verrassingen in de bollenlasagna pot. Een laag fraai tulpje en een hele zachtgele gevulde narcis. Afgelopen weken de pot wel een paar keer water moeten geven. Zo droog. De bloemen en hun bladeren hingen slap over de rand naar beneden. Gelukkig valt de pot goed op, hij staat naast onze voordeur. Op tijd erbij.
Uitgebloeide narcissen
Loop je langs een border waar de tulpen of narcissen zijn uitgebloeid. Breek de knoppen er dam even uit. Hier zie je dat de narcissen al flinke zaaddozen aan het maken waren. Kost alleen maar kracht, weg ermee.
Is het je opgevallen dat Turkse tortels bijna altij in tweetallen te zien zijn. Tegenover ons huis staat een lantaarnpaal, daar zitten ze met zijn tweeen. Toen we de voedersilo nog in de tuin hadden staan: met zijn tweeen op de pergola. Meestal voorbijgangers, passanten in onze tuin. Maar dit jaar hebben ze besloten om hun intrek in onze tuin te nemen.
In ieder geval voor het eerst dat we ze zo uitgebreid bekijken. Vanwege corona-thuiswerken én het mooie weer zitten we elke dag buiten, bij de koffie, om te lunchen, bij het avondeten. Vanaf het terras kunnen we dan rustig bekijken wat het vogelvolk zoal uitvoert. Nu de bomen nog niet allemaal/ helemaal in het blad zitten is het nog makkelijker te zien, dan wat later in de zomer.
Vanaf het vogelhuisje nog ongeveer 1 meter naar boven, in die vork. Nestpoging nummer 1
Twee weken terug zagen we een paartje Turkse Tortels, laat ik ze Ayla en Umut noemen enorm druk bezig. Ayla zat in een an de drie wilde pruimen en Umut vloog naar de hazelaar. Hij draaide daar wat rond, brak een takje af en bracht die naar Ayla. Dat herhaalde hij de hele middag. Op een vrij onmogelijke plek, een hele steile , open vork in de pruimenboom drapeerde Umut de takjes, niet meer dan een open mikado-stapeltje. Geen enkel verband of versteviging. Geen enkele beschutting voor de gaaien of eksters. Dat lukt toch niet, dachten we. Ayla dacht van wel en ging er vol goede moed op zitten. Een dag of twee. Onder de pruimenboom lag een stapeltje takjes. En na nog een dag was Ayla weg. Toch niet geschikt.
We vermoeden dat het paar wel in de buurt bleef, regelmatig zagen we een tortel vliegen. Gistermiddag, eigenlijk op zoek naar een nestje van staartmezen die rondkwetterden in de bonte hulst, zag ik Ayla weer zitten. Precies boven het dwarspaadje achter in onze tuin. Een stuk meer beschut, dat wel. Ze moet ergens op onderstaande foto zitten. Over de kwaliteit van het nest heb ik wederom twijfels. Toen ik vanmiddag nog eens voorzichtig ging kijken, zag ik vrijwel de hele onderkant van Ayla. En heel weinig nest: ook nu weer een zielig hoopje takjes. Daar kan toch geen ei in blijven liggen zou ik zo denken.
Zie je het, midden in de foto, nest nummer 2 met Ayla. OK, bijna niet te zien, maar ze zat er wel toen ik de foto nam.
Dit weekend was nationaal bijentelweekend. Veel mensen konden mee doen, mooi weer en thuisblijfadvies. Hommels zijn niet zo moeilijk, groter en langzamer, en je hoort ze vaak al zoemen voor je ze ziet. De kleinere wilde bijen en zweefvliegen zijn lastiger. Ze vliegen zo heen en weer. Tegen 4 uur ’s middags staat de zon volop te schijnen op een van onze bijenhotels, daar wiebelt het dan van de bijtjes. Vooral de rosse metselbij, maar gister zag ik volgens mij ook 1 maal de veel zeldzamere blauwe metselbij.
