't Groentje

Vorig jaar bij een plantenruil een plantje meegenomen van een dorpsgenoot. Naam vergeten,. maar nu bloeit ie. Bijna een meter hoog met (vuil) witte schermbloemen. Althans, dat lijkt zo van een afstandje. Van dichtbij zie je dat het losse bloempjes zijn, composieten, asterfamilie.

Beetje verwarrend wat het precies is. Als ik de app obsidentify de geveerde bladeren laat zien, krijg ik een 100% match: boerenwormkruid, aldus de app. Zeker weten dat het geen boerenwormkruid is, met de gele knoop-bloempjes. De bloemen lijken op duizendblad, alchemilla millefolium. Maar als ik dat google krijg ik toch een andere bladvorm te zien. Wie het weet, mag het zeggen.

De geslachtsnaam ‘Achillea’ verwijst naar de Griekse held Achilles, wiens wond op aanwijzing van de centaur Cheiron genezen werd met behulp van duizendblad. Duizendblad bevat looistoffen en wordt van oudsher als een bloedstelpend kruid gebruikt.

Op de hoek van het terras, overdekt met een glazen dak, staat een grote vierkante pot met de olijf. ’s Winters staat de olijf vlak bij de serre dieren, onder het galen dak, ’s zomers staat ie er net buiten. Links achter zie je een van de pilaren waarom het glazen dak steunt. Een potar weken lang was het een gezellige boel met kleurige plantjes rondom de olijf kuip. De groene spiesvormige bladeren zijn van drie potten met knollen van de Abesijnse gladiool. Nog geen bloemen, maar dat duurt niet lang meer. De vrolijke roze pelargonium in gele pot is geleend van Jitske. Ze was toen op vakantie en ik gaf af en toe de plantjes water. Deze hing in een mandje in de brandende zon (paar weken geleden) en heb ik toen maar mee naar huis genomen om wat beter in de gaten te houden. De fuchsia is ook een leenplant, in dit geval van de buren, die ook met vakantie waren. Buren weer thuis, plant terug. Het kleine ankertje op de voorgrond is een krijgertje, vorig jaar van Sylvia en Edwin gekregen. Inmiddels uitgebloeid. Het vrolijk roze stilleven id nu weer wat eenvoudiger, vooral groen.

Ze hielden het lang vol.
Bos bloemen in grote vaas.
Zonnebloem en lelie.

Na bijna twee weken is het gedaan.
Laatste rustplaats: composthoop.

Soms verzin je een combinatie van planten, die goed uitpakt. Hier was het de bedoeling dat de alliums boven het gele grasje zouden uitsteken. De blokhoofden ‘deinend’ boven het golvende gras.
Toen ik de bollen plantte was de bloedooievaarsbek rechts nog een stuk kleiner. Dit is wat de natuur er van maakte: de alliums wat lager dan ik gedacht had, en de geranium een stuk hoger, bijna de allium bloemhoofden omarmend. Mooi hoor. Een beetje van mezelf …. en een beetje van de natuur.

Een stukje van de tuin met allerlei lekkers voor hommels en bijen. De uitgebloeide bulgaarse uien zijn bevrucht door hommeltjes. Honingbijen houden van open bloemen zoals de geraniums. Het geelbloeiende struikje op links midden, hypericum, heeft bloemen met veel nectar. En de witte schermbloem rechtsvoor had vanmorgen een aantal zweefvliegjes en een heleboel mini kleinen kevertjes als gast. De komende maanden gaat de witte aarereprijs nog bloeien (bijen en hommels), de kattenstaart (wilde bijen en het blauwtje), de herfstasters (ook bijen en verschillende vlinders). Wat fruit betreft: de eerste frambozen komen eraan – linksboven- en ergens in het plaatje moeten ook nog tabberries zijn: de lange stekelige takken zakken altijd weg in de begroeiing: meestal mis ik de vruchten dan ook. Lastiger is dat de tayberry overal waar hij de grond raakt opnieuw wortelt. Dat merk ik volgend voorjaar : bij het opruimen van het afgestorven spul ruim na de winter ‘grijp’ ik regelmatig in een stekelige stengel van de tayberry.