Alles in en om onze tuin
Overal zijn mensen weer in de tuin bezig. Nou ja, vandaag even niet, zo nat was het. Stapels snoeihout liggen klaar om op de houtwal te gaan, of om te worden versnipperd. Op weg naar de winkel kom ik een stukje verderop in de straat dit bordje tegen, bij een grote stapel snoeihout. Een glimlacht glijdt over mijn gezicht: een vrolijke noot om acht uur ’s morgens op een grijze ochtend.
In het westland heb je ze in allerlei kleuren. Hier wat bescheidener. Vorige week paarswitte krokussenveldjes, deze week een narcissenveldje. Te vinden in verschillende openbaar groenveldjes in het dorp. Ze staan er vrolijk bij met hun oranje trompetjes. Als je een beetje laag over de bloemen heen kijkt, en de foto op de juiste plek afsnijdt, dan zou het zo maar een eindeloos veld kunnen zijn , bovenste foto.
Tijdens wandeling in de buurt zien we allerlei bloesembomen in bloei. Roze en witte wolken. Her en der een zoete bloemengeur. Dat kan ook wel een bloeiende mahonie zijn. Of een struik, met witte bloempjes. Ik kan het niet laten er even aan te ruiken. lekker. Bloemetjeszeep.
Volgens de app obsidentify is het – op basis van deze foto – 100% zeker de wilde kamperfoelie, lonicera periclimenum. Inderdaad een kamperfoelie geur.
Thuis zoek ik wat meer informatie op. Nee, de l. perioclimenum is het zeker niet.
Wat dan wel?? Eddy heeft hem snel gevonden . Het is de winterbloeiende kamperfoelie, of struikkamperfoelie: Lonicera fragrantissima. In het Engels: ‘sweetest honeysuckle’.
Eens kijken of ik hem kan stekken!
Waar de afgelopen weken de sneeuwklokken de show stalen in allerlei bermen in het dorp is het nu de tijd van de krokussen. Een paar straten verderop zijn de grasvelden rond de straatbomen paars, afgewisseld met een beetje wit. En de foto’s hieronder zijn genomen op het terrein van de Biotoop, het terrein naast de Hortus Haren. Ook voor deze voorjaarsbolletjes geldt: hoe meer hoe beter.
Wij hadden jaren geleden ook behoorlijk veel krokussen in de zijborder van onze voortuin. Daar groeide verder niet veel. In het voorjaar krokussen, daarna blauwe bosanemoon, en daar na niks. Nou ja. kweekgras. Dat kweekgras is nog steeds niet weg. Een deel van de krokussen helaas wel. Denk dat dat komt omdat ik in de ‘schijnbaar’ lege border in de loop van de tijd allerlei vaste planten heb neergezet. En een aantal siergrassen die inmiddels dikke pollen hebben gevormd. En zo langzaam de krokussen hebben verdrongen. Er zijn nog wel heel wat krokussen, maar niet meer met zo’n ‘wow- factor als vroeger.
Zaterdag middag was het volop aan het dooien. Waar ’s morgens de opgevroren sneeuwblubber van de dag ervoor nog keihard en knerpend was, was tijdens onze after-lunch wandeling veel van de sneeuw van de wegen verdwenen. Op zonnige plekken waren ook de weilanden weer grotendeels groen. Wel kwamen we verschillende sneeuwfiguren tegen. In de straat om de hoek een sneeuwkonijn naast een sneeuw pinguïn-met-jong. En in het buitengebied een scheve sneeuwman. Grappig was dat een hond -die met zijn mens daar elke dag ging wandelen- door de weilanden banjerde en de sneeuwman duidelijk opmerkte. In cirkels rende hij er -op veilige afstand- steeds omheen. ‘Wat een rare sneeuw figuur‘, moet die hond gedacht hebben. We maakten een praatje met zijn mevrouw, die geamuseerd toe keek naar het gedrag van haar hond.
Bij de bloemist. In het winkelcentrumpje op de hoek van de straat is de Ekoplaza waar we altijd naar toe gaan. En ernaast is een bloemenwinkel, die in deze tijd van het jaar uitpuilt van de vrolijke bloeiende bolletjes.
Veel narcisjes, de eerste vroege tulpen en verder hyacinten en druifjes. Krokussen zie ik eigenlijk nooit, maar misschien bloeien die te kort om in zo’n arrangement erbij de zetten. Dan gewoon genieten van de krokussen in berm of tuin, zoals deze hieronder, die heel knus in een “mandje van sneeuw” staat in onze achtertuin.
Ik had wel eerder een kleine spiraal in een tuin gezien. Een kruidenspiraal bijvoorbeeld in permacultuur-land. Met mediterrane kruiden aan de zon kant en bovenin (droog), en meer schaduwminnende kruiden aan de schaduwkant en lager. Laatst sprak ik met iemand die vertelde over de spiraaltuin die afgelopen jaar in de Floriade is gebouwd door verschillende hoveniers van Wilde Weelde, een groep van ecologische hoveniers. Dat is een spiraal van een hele andere orde. Spiraal van formaat flinke tuin, met in het midden een vijver en rondom een steile muur, helemaal gemaakt van hergebruikte materialen. Ik ben in 2022 niet naar de Floriade geweest, dus heb de tuin nooit ‘live’ gezien. Wel nog te bekijken op de website van Wilde Weelde. Mooi hoor.
Inmiddels is de Floriade Expo 2022 afgebroken. Maar gelukkig is de tuin van Wilde Weelde nog wel te bekijken. De tuin wordt onderdeel van de nieuwe woonwijk die op het terrein van de Floriade Expo 2022 in Almere komt. Dus als je eens in de buurt bent ….
Wandelend door de Chinese tuin van Hortus Haren was het niet te missen. De geur van de bloeiende sarcococca, hier in golvende haagjes gesnoeid (foto 1). Ik kwam een meneer tegen en riep verrukt dat het zo lekker rook. Helaas bleek deze meneer sinds corona 2,5 jaar geleden niets meer te ruiken, vertelde hij. ou een heel klein beetje begon zijn reuk terug te komen. Hij kon bijvoorbeeld azijn ruiken. En toen we daar zo stonden tussen de geurende struikjes, en hij nog een snuffelde , zei hij dat hij een hint van bloemengeur kon ruiken. Een beginnetje! Nog wel een weg te gaan, want voor mij was de geur overweldigend.
Klik op de foto’s voor een grotere versie.
Bij ons laatste bezoekje aan de Hortus, op loopafstand van ons huis, dus vaak onderdeel van een wandelingetje, bezochten we weer eens de kas. Een kas op dit moment met wanden en dak van plastic. Waar de kuipplanten overwinteren, en een heleboel bianten – ondanks de verwarming- nog een extra fleece jasje hebben in de winter. Het ziet er bijna uit als een soort kunstwerk, een ‘installatie’. In een omgeving van tropische planten. Zou mooi zijn als er ooit weer een echte grote kas in de Hortus kan komen, een energieneutrale.
Op een doordeweekse dag is het rustig in de Hortus. In de chinese tuin deze keer behoorlijke activiteit. De koekarpers hadden last van parasieten en worden nu ergens behandeld en zitten in quarantaine. Mooi moment om de grote vijver schoon te maken. Bijna al het water was leeggepompt, man met grote lieslaarzen aan blubber van de bodem aan het scheppen. Vrijwilligers van de Hortus reden vele kruiwagens vol modder weg. Ook werd volop geschuurd en geschaafd. Het houtwerk (bamboewerk) van de Chinese tuin heeft hoognodig onderhoud nodig, er wordt volop gewerkt.
11 en 12 februari werd de mollentelling 2023 gehouden. Georganiseerd door de zoogdierenvereniging. Gelukkig mocht je ook molshopen tellen, die zijn een stuk makkelijker. Mollen zelf zie je zelden. En om hoeveel mollen het dan gaat? Dat is niet zeker, want mollen maken per individu een groot aantal molshopen. Elke mol heeft een eigen gangenstelsel, indringers niet gewenst. Dat kan wel 100 meter lang zijn en afhankelijk van grondsoort, regenval e.d. kan er meer of minder onderhoudswerk aan de gangen zijn, en dus meer of minder molshopen per mol.
Ik telde steeds ‘conglomeraties’ van hopen, plekken in het weiland waar vrij veel hopen bij elkaar lagen omringd door delen met geen/ weinig hopen. Mijn veronderstelling is dat zo’n conglomeratie van molshopen bij 1 mol hoort. Geen idee of dat zo is, maar telt makkelijker. In totaal telde ik in een kleinen twee uur 96 conglomeraties: ongeveer 15 kleine (van ca 30 hopen), ongeveer 65 grote (van ca 50 hopen) en nog ongeveer 20 hele grote (van 80-100 hopen). Bij het invoeren van de mollentelling kun je met een klik op de kaart aangeven waar je geteld hebt: de website maakt er dan automatisch een telgebied van. Totaal 500 hopen doorgegeven. Ik bedenk me net dat dat een factor 10 te laag is … Bijna 100 groepen van 50 hopen elk is toch echt 5000 ipv 500 … Kijken of ik dat nog kan corrigeren.
