In Pisa wordt al eeuwen nauwlettend in de gaten gehouden of de scheve toren van Pisa nog steeds even scheef staat, of langzaam verder schuin zakt met risico van instorten of omvallen.
Zo’n gevoel heb ik nu ook in onze tuin. De vuurdoorn naast de voordeur is ooit door schilders een beetje naar voren getrokken om daar achter te kunnen schilderen. In de jaren daarna groeiden er nieuwe takken aan de achterkant, de lege ruimte tussen vuurdoorn en muur werd langzaam weer opgevuld.
Maar sinds de mannen van Verkley, die bezig zijn met nieuwe gasleidingen en stroomkabels in onze straat, zijn langs geweest staat ie een stuk schever. De aansluiting naar het huis werd ook vervangen en er lag een paar maanden terug een greppel van 50-60 cm en een meter diep vlak voor de vuurdoorn langs. In de tijd dat het -net als nu- erg nat was, de grond verzadigd met water. Mijn stellige overtuiging is dat de vuurdoorn daardoor zo scheef is gaan hangen. Maar of de struik nu steeds verder zakt? Moeilijk te zeggen.
Wel noodzakelijk om niet te lang te wachten om de struik stevig aan de muur te verankeren. Als er een keer een flinke lading sneeuw valt, kan ie zomaar om gaan. Dat heb je in Pisa nu niet zo gauw.
1 thought on “De scheve toren van Pisa”